سید عبدالحمید احمدی

فعالیت بدنی به عنوان هر نوع حرکت بدنی تولید شده توسط انتقباض عضلات اسکلتی تعریف می شود که منجر به افزایش قابل توجهی در مصرف کالری نسبت به صرف انرژی زمان استراحت می شود. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی عدم تحرک فیزیکی چهارمین عامل خطر اصلی مرگ و میر جهانی محسوب و تخمین زده می شود که 6 درصد از میزان مرگ و میر جهانی را شامل می شود. بنابراین توسعه ورزش همگانی که با عنوان ورزش سلامت محور از آن یاد می شود، از دغدغه های اصلی هر کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران است. در این راستا بهره گیری از تجربیات سایر کشورهای پیشرو در زمینه ورزش با استفاده از روش مطالعات تطبیقی می تواند تأثیرگذار باشد. هدف این مقاله توصیف وضعیت مشارکت ورزشی کشورهای منتخب است. این پژوهش از لحاظ هدف به صورت توصیفی، به لحاظ روش کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل و مطالعه اسناد و منابع انجام شده است. 11 کشور مورد بررسی قرار گرفتند و در پایان با توجه به نتایج، پیشنهادهایی جهت توسعه ورزش همگانی ارائه شده است.

 توسعه فرهنگی، زیربنای توسعه حقیقی و پایدار درتمامی زمینه از جمله نظام ورزش است.  از آنجا که ورزش ازنظر ماهوی و ذاتی، امری فرهنگی است، توسعه ورزش در اسناد بالادستی و برنامه های توسعه کشور در قالب توسعه فرهنگی مورد توجه بوده است.  هدف از اجرای تحقیق حاضر، شناسایی ابعاد و رویکردهای توسعه فرهنگی ورزش و عوامل موثر بر آن در ورزش کشور بود. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و به روش اسنادی مبتنی بر روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت و از روش سه سویه سازی جهت تقویت اعتبار پژوهش استفاده گردید. یافته ها نشان داد از مجموع 135گزاره کد گذاری شده، 23 مقوله به عنوان عوامل موثر، در قالب سه رویکرد 1) رواج و مشارکت در ورزش 2) توسعه ارزش ، اخلاق و هویت بومی و ملی در ورزش 3) ورزش به عنوان ابزار و هدف توسعه، شناسایی و دسته بندی شدند. بر این اساس، سیاست های کلی و منویات رهبری، توسعه نظام ورزش، توجه به رویکرد سلامت، توسعه اجتماعی، توسعه سیاسی، توجه به خانواده و اوقات فراغت، توجه به ارزش ، اخلاق، هویت بومی و ملی، توجه به ورزش قهرمانی، توجه به ورزش همگانی و تربیتی، شاخص های توسعه کمی ورزش، مدیریت و برنامه ریزی، توسعه اقتصادی و زیرساختی ورزش، توسعه سرمایه گذاری، توجه به ورزش های بومی و محلی، توسعه فرهنگ ورزش، توسعه علمی و آموزشی، رسانه و تبلیغات، توسعه حقوقی ورزش، توجه به نظام تشویق و تنبیه، نظارت و ارزیابی، مشارکت بخش خصوصی، توسعه فرصت های برابر و توجه به توسعه ورزش بانوان بودند. بر اساس نتایج این تحقیق، توسعه فرهنگی ورزش به عنوان یک هدف، به هماهنگی و هم افزایی تمام عناصر تأثیرگذار بر آن وابسته است.

هدف از این پژوهش مقایسه ی میزان مصرف رسانه ای و سواد رسانه ای بین دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت رسانه های ورزشی، مدیریت رسانه و مدیریت ورزشی است. روش تحقیق این پژوهش علی- مقایسه ای است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه سواد رسانه ای رجبی (2013) با آلفای کرونباخ 73/0 و از پرسشنامه مصرف رسانه ای حسنی (2010) با آلفای کرونباخ 80/0 استفاده شد. یافته ها نشان داد تفاوت معناداری بین میزان سواد رسانه ای، مصرف رسانه ای و سواد بصری در بین دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت رسانه های ورزشی، مدیریت رسانه و مدیریت ورزشی وجود ندارد و همه ی آن ها تنها با اندکی تفاوت، از میزان متوسط و قابل قبولی از سواد رسانه ای، مصرف رسانه ای و سواد بصری برخوردار هستند. می توان از یافته های پژوهش استنباط کرد که عملکرد سیستم آموزشی در ارتقای سطح سواد رسانه ای دانشجویان ضعیف بوده و به دلیل عدم وجود آموزش های کاربردی نتوانسته بین سطح سواد رسانه ای دانشجویان رسانه با دیگران تفاوتی ایجاد کند. البته اینکه تمامی آزمودنی ها از میزان قابل قبول و متوسطی از سواد رسانه ای و سواد بصری بهره مند هستند، خوب است; اما می توان در جهت ارتقای سواد رسانه ای آن ها به درجات بالاتر نیز کوشید.

خشونت ورزشی اکنون جزء جدایی ناپذیر میادین ورزشی شده است. اما میزان آن به تناسب نوع ورزش و پذیرش و مقبولیت عمومی متفاوت است. از این رو، میزان بازتاب آن علاوه بر این که متأثر از چنین وضعیتی است، متأثر از فراوانی خشونت ها نیز هست. روش تحقیق حاضر، تحلیل محتوا و از نوع توصیفی بوده است. برای این منظور سه روزنامة ورزشی خبر ورزشی، ابرار ورزشی و ایران ورزشی که از پرتیراژترین و پرخواننده ترین روزنامه های ورزشی بودند، در دور ة زمانی اوایل فروردین ماه سال 1392 تا اواخر اسفند ماه سال 1392برگزیده و تمام شماری شدند. بر حسب بررسی انجام شده، عمده خشونت های ورزشی در حوزه فوتبال و مربوط به مسابقات لیگ می شود که از یک سو از فراوانی بیشتری برخوردارند و از سوی دیگر دارای اهمیتی غیر قابل انکار هستند. این خشونت ها عمدتاً در زمین بازی (شامل زمین مسابقه و زمین تمرین) بروز پیدا کرده اند و اغلب توسط تماشاچیان و بازیکنان شکل گرفته و سپس در فضای ورزشگاه یا بیرون آن گسترش یافته است. با توجه به این که حدود 93 درصد از خشونت های ثبت شده در مطبوعات مربوط به حوزه فوتبال بوده است، ساختار بیان شده در مورد ابعاد گوناگون خشونت نیز به فوتبال مربوط می شود که در آن امکان همسان سازی و همانندسازی بین تماشاچیان و بازیکنان، امکان تقلید و جانشین سازی و یادگیری اجتماعی و مشاهده ای و زمینه های تخلیه هیجانی پوپولیستی، عقده گشایی های ناشی از سرخوردگی ها و بغض های فروخورده اجتماعی و سیاسی و جبران شکست ها و ناکامی های گوناگون در این ورزش بیشتر است. با یادآوری این نکته که فوتبال نقش عمده ای را در هویت سازی گروهی نیز بازی می کند.

هدف از پژوهش بررسی نقش چهارگانه اطلاع رسانی، آموزش، مشارکت اجتماعی و فرهنگ سازی رسانه های ورزشی در توسعه فرهنگ ورزش قهرمانی بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی، نوع تحقیق کاربردی، روش اجرا پیمایشی و روش جمع آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کارشناسان حوزه ورزش و رسانه بود. نمونه آماری 120 نفر و روش نمونه گیری غیرتصادفی بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه توسط 12 نفر از اساتید دانشگاه و متخصصان تأیید و پایایی پرسشنامه به وسیله آزمون آلفای کرونباخ (89/0=α) تعیین شد. از آمار توصیفی برای توصیف وضعیت آزمودنی ها استفاده شد. در قسمت آمار استنباطی از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها، از آزمون کای اسکوار (2χ ) جهت بررسی معناداری فرضیه ها و از آزمون کرامر (c) برای بررسی شدت ارتباط (همبستگی) بین نقش های چهارگانه رسانه های ورزشی و توسعه فرهنگ ورزش قهرمانی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین نقش چهارگانه رسانه های ورزشی با توسعه فرهنگ ورزش قهرمانی در سطح 05/0P=، ارتباط معناداری وجود دارد. با توجه به شرایط موجود رسانه-های ورزشی باید نگاهی نو به مقوله ورزش قهرمانی داشته باشند تا بتوانند به وظیفه خود در راه اعتلای ورزش کشور کمک نمایند. توسعه فرهنگ ورزش قهرمانی با همکاری همه جانبه جامعه رسانه ای و ورزشی و علم به ورزش قهرمانی صورت می پذیرد.