خشونت ورزشی اکنون جزء جدایی ناپذیر میادین ورزشی شده است. اما میزان آن به تناسب نوع ورزش و پذیرش و مقبولیت عمومی متفاوت است. از این رو، میزان بازتاب آن علاوه بر این که متأثر از چنین وضعیتی است، متأثر از فراوانی خشونت ها نیز هست.
روش تحقیق حاضر، تحلیل محتوا و از نوع توصیفی بوده است. برای این منظور سه روزنامة ورزشی خبر ورزشی، ابرار ورزشی و ایران ورزشی که از پرتیراژترین و پرخواننده ترین روزنامه های ورزشی بودند، در دور ة زمانی اوایل فروردین ماه سال 1392 تا اواخر اسفند ماه سال 1392برگزیده و تمام شماری شدند.
بر حسب بررسی انجام شده، عمده خشونت های ورزشی در حوزه فوتبال و مربوط به مسابقات لیگ می شود که از یک سو از فراوانی بیشتری برخوردارند و از سوی دیگر دارای اهمیتی غیر قابل انکار هستند. این خشونت ها عمدتاً در زمین بازی (شامل زمین مسابقه و زمین تمرین) بروز پیدا کرده اند و اغلب توسط تماشاچیان و بازیکنان شکل گرفته و سپس در فضای ورزشگاه یا بیرون آن گسترش یافته است. با توجه به این که حدود 93 درصد از خشونت های ثبت شده در مطبوعات مربوط به حوزه فوتبال بوده است، ساختار بیان شده در مورد ابعاد گوناگون خشونت نیز به فوتبال مربوط می شود که در آن امکان همسان سازی و همانندسازی بین تماشاچیان و بازیکنان، امکان تقلید و جانشین سازی و یادگیری اجتماعی و مشاهده ای و زمینه های تخلیه هیجانی پوپولیستی، عقده گشایی های ناشی از سرخوردگی ها و بغض های فروخورده اجتماعی و سیاسی و جبران شکست ها و ناکامی های گوناگون در این ورزش بیشتر است. با یادآوری این نکته که فوتبال نقش عمده ای را در هویت سازی گروهی نیز بازی می کند.
