میثم روحانی

هدف از پژوهش حاضر، تدوین و تبیین مدل مفهومی توسعه ظرفیت اقتصادی برای ورزش کشور بود. روش تحقیق از نوع کیفی اکتشافی نظامند با رویکرد کدگذاری و تحلیل ساختاری-کارکردی می باشد. منابع استخراج اطلاعات و یافته ها شامل دو بخش منابع انسانی (مدیران، اساتید، و..) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه ای، اسنادی، رسانه ای) بود. نمونه گیری در بخش مطالعه نظری (87 سند) و مصاحبه (26 نفر) برحسب رسیدن به اشباع نظری و در بخش دلفی چند مرحله ای (18 نفر) برحسب رسیدن به توافق بین اعضا و تایید چارچوب به روش هدفمند (قضاوتی) انجام شد. روایی کلی ابزارهای پژوهش و نتایج آن ها از طریق کنترل صلاحیت نمونه انتخابی، روایی محتوایی توسط متخصصان و میزان توافق مصححان مورد تایید قرار گرفت. براساس نتایج، چارچوب مفهومی پژوهش شامل 6 سطح، 17 منظر، 38 بُعد و 81 مولفه تحلیلی است. شش سطح مدل شامل: سیستم اقتصاد ملی، سیستم ورزش کشور، انواع ظرفیت های اقتصادی، فرایند مدیریت ظرفیت اقتصادی، راهبری و توسعه ظرفیت اقتصادی و عومل تعیین کننده ظرفیت اقتصادی ورزش است. براساس مدل پژوهش می توان گفت که اگر بهره گیری از ظرفیت های اقتصادی در سطح مناسبی تحقق یابد یک اکوسیستم مناسب برای اقتصاد ورزش شکل می گیرد و نتایجی مطلوبی (مالی، اشتغال، و..) برای سازمان ها و افراد متولی و ذینفع به همراه داشته باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش عوامل جامعه پذیری در توسعه مشارکت ورزشی جوانان شهر اصفهان بود. روش پژوهش بر اساس نوع؛ کاربردی و نحوه گردآوری داده ها، پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه جوانان 29 15 ساله ساکن در شهر اصفهان بودند. تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری چند مرحله ای بود و داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری شدند که روایی آن با استفاده از نظرات برخی از اساتید تربیت بدنی و جامعه شناسی دانشگاه اصفهان بررسی و تأیید شده بود. یافته های پژوهش نشان داد که تأثیر متغیرهای خانواده، دوستان و همسالان با مشارکت ورزشی جوانان دارای رابطه معناداری می باشد. نتایج تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان می دهد که متغیر خانواده قویترین تأثیر را در تبیین توسعه مشارکت ورزشی جوانان داشته است. به عنوان نتیجه گیری نهایی می توان گفت که توسعه مشارکت ورزشی جوانان از یک کانال خاص صورت نمی گیرد و عوامل مختلفی درآن تأثیر دارند.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی پیامدهای نگرشی و رفتاری مربیان حرفه ای فوتبال ایران بر اساس جدیدترین مدل ویژگی-های شغل (JCM) است. تعداد 122 نفر از مربیان لیگ برتر و دسته اول فوتبال به پرسشنامه 7- ارزشی لیکرت ویژگی های شغلی جاکو (2004) پاسخ دادند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که به ترتیب ویژگی های شغلی تنوع مهارت (66/0)، بازخورد از شغل (63/0)، استقلال در کار (60/0)، تخصص (55/0)، هویت وظیفه (55/0)، حل مسئله (47/0)، اهمیت وظیفه (47/0) و پردازش اطلاعات (45/0) در مربیان حرفه ای فوتبال کشور وجود دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری نیز نشان داد که پیامدهای نگرشی و رفتاری عمدتاً از طریق حالت روانی معنی دار بودن کار در مربیان حرفه ای فوتبال کشور ایجاد می شوند. به نظر می رسد که برای ایجاد محیط انگیزشی برای مربیان فوتبال در سطح حرفه ای نیاز به تحریک بیشتر این شغل در ماهیت آن است تا آنها واکنش مثبتی به جنبه های نگرشی و رفتاری شغل مربیگری داشته باشند.

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان لیگ برتر فوتبال ایران از دیدگاه مربیان و بازیکنان بود. جامعة آماری پژوهش تمامی سرمربیان و مربیان (72نفر) و بازیکنان ایرانی (277نفر) شاغل در دهمین دورة لیگ برتر فوتبال ایران (90-1389) بودند. نمونة آماری برابر با جامعة آماری در نظر گرفته شد، که در نهایت 70 سرمربی و مربی، 197 بازیکن فوتبال و در مجموع 267 نفر در پژوهش حاضر شرکت کردند. از پرسشنامة محقق ساخته حاوی 60 گویه یا شاخص ارزیابی عملکرد مربیان فوتبال در مصاحبه ای نیمه هدایت شده و در مقیاس پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. اساتید صاحب نظر و مربیان و کارشناسان با سابقة فوتبال روایی صوری و محتوایی پرسشنامه را تأیید کردند. پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (92/0 =α). برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. بر اساس نتایج تحلیل عاملی از 60 گویة ارزیابی عملکرد، سه گویه حذف و 57 گویه در پنج عامل قرارگرفت. عوامل فنی- آموزشی (15 گویه)، رفتاری و تربیتی (13 گویه)، مدیریت تیمی و فردی (11 گویه)، حفظ و ارتقای تیم (10 گویه) و عامل سابقه و تجربه (8 گویه)، به ترتیب، مهم ترین عوامل ارزیابی عملکرد مربیان فوتبال شناخته شدند. همچنین، بین اولویت همة عوامل ارزیابی عملکرد مربیان (به استثنای تفاوت بین عوامل رفتاری و تربیتی با فنی- آموزشی) تفاوت معناداری وجود داشت (05/0≥P). با توجه به اولویت بالای عامل فنی-آموزشی و عامل رفتاری و تربیتی، کارشناسان و مدیران ورزشی می توانند مربیان را از نظر شاخص های فنی ارزیابی کنند و چون بازیکنان بیشترین ارتباط را با مربی دارند، ارزیابی مهارت های رفتاری و ارتباطی مربیان نیز بسیار مهم است.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تاثیر کم آبی بر حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و Fatmax. 10 دانشجوی پسر غیر ورزشکار با میانگین سن 2/2±3/21 سال، وزن 3/8±0/71 کیلوگرم، قد 1/4±5/172 سانتی متر، BMI 3/1±23 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 6/4±3/18 درصد و max2VO، ml/kg/min 2/4±8/38، در دو جلسه جداگانه، فعالیت فزاینده ای را تا سر حد خستگی روی نوارگردان اجرا کردند. در جلسه کنترل، وضعیت آب بدن آزمودنی ها طبیعی بود. در جلسه کم آبی، آزمودنی ها، قبل از اجرای آزمون، به واسطه استفاده از سونا دچار کم آبی شدند. میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات طی فعالیت با استفاده از روش کالری سنجی غیرمستقیم اندازه گیری شد. برای هر فرد، میزان حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و شدتی از فعالیت که MFO در آن روی می دهد (Fatmax) و نقطه تقاطع تعیین گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون آماری t همبسته نشان داد که MFO در جلسه کم آبی به طور معناداری پایین تر از مقدار آن در جلسه کنترل بود (05/0±24/0 در مقابل 08/0±31/0 گرم در دقیقه؛ 05/0≥P). همچنین، Fatmax در جلسه کم آبی در مقایسه با کنترل در شدت پایین تری روی داد (3/8±4/40 در مقابل 8/7±46 درصد max2VO؛ 05/0≥P). نقطه تقاطع نیز به طور معناداری بر اثر کم آبی به شدت پایین تری جابه جا شد (2/9±8/44 درمقابل 7/6±4/53 درصد max2VO؛ 05/0≥P). نتایج این تحقیق نشان داد کم آبی به واسطه افزایش در میزان اکسیداسیون کربوهیدرات، سهم نسبی چربی را در جریان فعالیت کاهش می دهد. همچنین، باعث جابه جایی Fatmax و نقطه تقاطع به شدت پایین تری از فعالیت می شود. این جابه جایی ممکن است علتی برای کاهش در زمان رسیدن به خستگی تحت شرایط کم آبی باشد.