مقایسه دیدگاه ملاصدرا و ویلیام رو در باب اختیار خداوند (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ملاصدرا و ویلیام رو، از دو سنت فلسفیِ مختلف به مسئله «اختیار خداوند» پرداخته و به نتایج متفاوتی رسیده اند. هر دو فیلسوف توافق دارند که اراده خداوند بر خلق عالم، واجدِ ضرروتِ ازلی است. تفاوت در این است که ملاصدرا با تمسک به رویکرد سازگارگرایانه در باب اختیار، معتقد است همچنانکه در خصوص آدمی، ضرورتِ بالغیر اراده منافاتی با اختیار ندارد؛ در خصوص خداوند نیز ضرورتِ ازلیِ اراده منافاتی با اختیار او ندارد. در مقابل ویلیام رو، با تمسک به تلقّی آزادی گرایانه از اختیار، معتقد است ضرورتِ ازلیِ اراده جایی برای اختیار خداوند باقی نمی گذارد و قیاس میان ضرورت بالغیر، در خصوص انسان، و ضرورت ازلی در خصوص خداوند، مع الفارق است. در این مقاله با تحلیل استدلال های دو فیلسوف بدین نتیجه رسیدیم که در مجموع موضع ویلیام رو قابل دفاع تر است؛ زیرا اولا دیدگاه رو با شهودات زبانی-اخلاقیِ ما سازگار تر است؛ ثانیا وجوه معقولی برای تفکیکِ حکم ضرورت بالغیر و ضرورت ازلی، از حیث لزوم/عدمِ لزومِ جبر، وجود دارد.A comparison of Mulla Sadra's and William Rowe's Perspectives on "God's freedom"
Mulla Sadra and William Rowe, representing divergent philosophical traditions, addressed the issue of "God's freedom" and arrived at disparate conclusions. Both philosophers concur that God's will for the creation of the world possesses an eternal necessity. However, their dissimilarity arises from Mulla Sadra's adherence to a compatibilist perspective on freedom. He believes that as in the case of man, where the necessity per aliud of the will does not conflict with the freedom, in the case of God, the eternal necessity of the will does not conflict with his freedom. Conversely, William Rowe, an advocate of the libertarian concept of freedom, posits that the eternal necessity of God's will leaves no room for His freedom. Drawing a parallel between the necessity per aliud in human beings and the eternal necessity in God, according to Rowe, is an erroneous analogy. In this article, through an examination of these philosophers' arguments, we arrive at the stance that William Rowe's position holds greater defensibility. Firstly, his viewpoint aligns more harmoniously with our linguistic and moral intuitions. Secondly, there are sound justifications for distinguishing between necessity per aliud and eternal necessiity, in terms of determinism