نیاز به تغییر پارادایم در سیاست گذاری های مربوط به جوانان: نگاه از زاویه اشتغال مولد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
گزارش های بین المللی حکایت از آن دارد که متوسط اشتغال جوانان ایران (15 24 ساله) در زمره پایین ترین سطوح در میان کشورهای جهان است (22 درصد) و در مقایسه با میانگین جهانی این نسبت (41 درصد) فاصله معنی داری را به نمایش می گذارد. در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر چارچوب نظری نهادگرایی جدید نشان داده شده است که سازه ذهنی "کوته نگری" یعنی ترجیح نظام وار امور کوتاه مدت در برابر "مصالح بلند مدت"، مهمترین عامل اتخاذ جهت گیری ها و شیوه های خاص تخصیص منابع و تبدیل فرصت های ناشی از برخورداری کشور از جمعیت به نسبت جوان به تهدیدهایی آزاردهنده است. یافته های تحلیلی این پژوهش حکایت از آن دارد که اصلاحات جزئی و تک ساحتی در این شرایط، راه گشا نیست و نظام مدیریت توسعه ملی، نیازمند یک تغییر پارادایم بر محور اصلاح نظام وار ساختار نهادی در جهت ارتقای بنیه تولید ملی می باشد. در پایان، خطوط کلی چگونگی اصلاح نظام وار ساختار نهادی ارائه شده است.A Need to Paradigm Changing in Policy Making for Youth: The Productive Employment
International reports are pointing out that the average youth employment in Iran (15 to 24) is among the lowest levels in the world (%22) and when compared to the world average (%41) it shows a meaningful distance.
In the current essay by using the descriptive-analytic method and by emphasizing on the new institutional theoretical framework, it has been shown that the mental construct of “shortsightedness”- the systematic preference of short term affairs to “the long term priorities”- is the main factor in policy orientations and specific resource allocation methods and it turns the opportunities that come along due to Iran’s relatively young population to undesirable threats.
The analytic findings of the current study show that Partial and one dimensional reform cannot offer a solution for situations like this and the national development system needs a paradigm shift and systemic reform of institutional structures in order to improve the national production ability.
In the final section the general outlines of systemic reform for the institutional structure are introduced.