بهره گیری از ظرفیت سیاست جنایی مشارکتی در مقابله با انتقال ویروس کووید ۱۹؛ نگرشی نوین، مؤثر و فراگیر در کنترل و پیشگیری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در اواخر سال ۲۰۲۰ میلادی ویروس ناشناخته و مسری کووید ۱۹ در سراسر کره زمین شیوع و گسترش یافت. عدم رعایت دستورالعمل های بهداشتی و مبهم بودن ماهیت ویروس موجب گردید در مدت کوتاه یکایک شهروندان را درگیر خود نماید و حتی منجر به فوت اشخاص آسیب پذیر گردد. تجربه قریب به دو سال تحقیقات پزشکی و یافته های علوم بشری نشان می دهد در کنار تدابیر نهادهای دولتی، این مردم و جامعه مدنی هستند که می توانند در قطع زنجیره انتقال بسیار مؤثر عمل نموده و با خودمراقبتی، نظارت اجتماعی و مسئولیت پذیری جمعی وضعیت موجود را مدیریت نمایند؛ به عبارت دیگر عدم رعایت دستورات بهداشتی از سوی شهروندان علاوه بر عنوان مجرمانه مستوجب تعزیر، حسب مورد مجازات قصاص و دیه نیز خواهد داشت. سیاست جنایی دولتی با روش های تقنینی، قضایی و اجرایی به تنهایی در مقابله با این قبیل عناوین مجرمانه کارساز نیست و لازم است مؤلفه های سیاست جنایی مشارکتی (جامعوی) بسط و گسترش یابند. در حقیقت هدف از انجام این پژوهش که با روشی تحلیلی و توصیفی نگارش یافته است، یافتن پاسخی قابل اعتنا در پرسش از کارایی و عدم کارایی سیاست جنایی مشارکتی در مقوله کنترل و مقابله با ویروس مزبور است که آیا می توان در عصر حاضر از مؤلفه های سیاست جنایی مشارکتی به عنوان روشی مؤثر و کارآمد در کارزارهای سخت امروزی هم چون کرونا یاری جست. بر طبق قاعده فرضیه این پژوهش که مؤثر بودن این مؤلفه هاست در ادامه اثبات گردیده و می توان با اتخاذ تدابیری در سطوح مختلف دولتی و مردمی آنها را اجرایی و عملیاتی نمود. امید می رود از رهگذر پژوهش حاضر، مشارکت و هم افزایی شهروندان و جوامع مدنی در مقابله با بیماری های واگیردار به خصوص کووید 19 افزایش یابد.Utilizing the Capacity of Participatory Criminal Policy to Counter the Transmission of COVID-19 Virus; A New Effective and Comprehensive Approach to Control and Prevention
By the end of 2020, the unknown and contagious COVID-19 virus had spread across the globe. Failure to follow health instructions and the ambiguity of the nature of the virus caused it to infect every single citizen in a short period of time and even lead to the death of vulnerable people. Nearly two years of experience in medical research and humanities findings show that in addition to the measures of government institutions, it is the people and civil society who can be very effective in breaking the chain of transmission, and with self-care, social oversight and collective responsibility Manage. However, improper performance of people in observing the necessary health instructions and care can, in addition to the criminal title of threat to public health (subject of Article 688 of the Islamic Penal Code adopted in 1375) and also the Act on the prevention of sexually transmitted diseases and infectious diseases approved in 1320, in some cases lead to death, disability, or benefit of other persons. It also leads to intentional, quasi-intentional or pure error, depending on the case. Government criminal policy by legislative, judicial, and executive methods alone is not effective in counteracting such criminal titles, and the components of participatory (comprehensive) criminal policy need to be expanded. In fact, the purpose of this study, which has been written in an analytical and descriptive way, is to find a significant answer to the question of the effectiveness and ineffectiveness of participatory criminal policy in controlling and combating the virus. Participation as an effective and efficient method in today's difficult campaigns such as Corona. As a rule, the hypothesis of this research that the effectiveness of these components has been proved in the following and can be implemented by taking measures at different levels of government and people. Therefore, the application of this research can be hoped to eliminate the damage of Covid virus 19 and prevent, control and deal with its spread and contagion.