احاله به حقوق داخلی در حقوق بین الملل عمومی: پژوهشی در پرتو آرای قضایی و داوری اخیر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فرض استقلال نظام های حقوق داخلی و بین المللی، مانع از وجود رابطه بین این دو نظام و به ویژه، قابلیت اِعمال حقوق بین الملل در حقوق داخلی و یا قابلیت اِعمال حقوق داخلی در حقوق بین الملل نیست. علاوه بر آن، از منظر حقوق موضوعه بین المللی، در هنگام تعارض بین این دو نظام حقوقی، قاعده کلی برتری حقوق بین الملل بر حقوق داخلی جاری است، بدین معنی که دولت نمی تواند با اتکا به قوانین داخلی خود از انجام تعهدات بین المللی اجتناب کند و یا قوانین مذکور را برای توجیه فعل مغایر با حقوق بین الملل مورد استناد قرار دهد. به بیان دیگر، قاعده عرفی و کلی مذکور در واقع یکی از نقاط وصل و ارتباط حقوق بین الملل و حقوق داخلی است. با تفسیری غایی و مؤثر می توان گفت این تعهد بین المللی، دولت ها را مکلف می کند که قوانین مغایر با تعهدات معاهداتی بین المللی خود وضع نکنند و حتی در سلسله مراتب قوانین داخلی، جایگاه غیرقابل تغییری به تعهدات بین المللی خود بدهند. قابلیت اِعمال حقوق داخلی در حقوق بین الملل یا به عبارتی «احاله» به حقوق داخلی، در آرای دیوان بین المللی دادگستری و مراجع داوری بین المللی عمومی، اّشکال مختلفی بر خود گرفته و جلوه های جدیدی یافته است، به طوری که می توان گفت دیدگاه «حقوق داخلی به عنوان امر موضوعیِ» صرف، دچار تعدیل شده است.Renvoi to Domestic Law by Public International Law: A Review in Light of Recent Judicial and Arbitral Decisions
The assumption of independence of domestic and international law systems does not impede the relationship between these two systems, and in particular, the ability to apply international law in domestic law or the ability to apply domestic law in international law. In addition, from the perspective of international law, in the event of conflict between these two legal systems, the general rule of superiority of international law over domestic law prevails. This means that a State cannot evade its international obligations by relying on its own domestic laws or invoke these laws to justify acts contrary to international law. In other words, this general rule of customary international law is in fact a connecting point between international law and domestic law. On the basis of an effective interpretation of this rule, it can be considered that States have an obligation not to enact laws contrary to their international obligations and even to accord an un-waivable status to their international obligations in the hierarchy of domestic laws. The ability to apply domestic law by international law, or in other words, “renvoi” to domestic law, has taken many forms and some new dimensions in the opinions of the International Court of Justice and international arbitral awards.
تبلیغات
