نگاهی تازه به پی بست ضمیری سوم شخص مفرد ( ش/aš/eš) در فارسی محاوره ای از منظر نقش گرایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در پژوهش حاضر تلاش می شود یک مورد خاص از کاربرد پی بست ضمیری ( ش) در فارسی محاوره ای از منظر نقش گرایی موردبررسی قرار گیرد. برای تهیه پیکره از دو رمان مجموعاً 56500 واژه ای که به زبان محاوره ای نگارش یافته و هم چنین اطلاعات موجود در فضای مجازی استفاده شد و 110 جمله با ساخت موردنظر استخراج گردید. بررسی داده ها نشان می دهد مرجع پی بست ( ش) دانش مشترک و مفروض میان طرفین مکالمه است که ممکن است در قالب یک گزاره در گفتمان بازنمایی شود و یا با استفاده از یک عنصر در زبان فعال شود؛ بنابراین پی بست ( ش) از لحاظ ساختاری محرک پیش انگاری و افزوده های (راستش، حقیقتش، واقعیتش) گفتمان نما هستند. مرجع پی بست حاوی اطلاع کهنه و معرفه مشخص است؛ اما گزاره پس از آن حاوی اطلاع نو و نکره مشخص است. گزاره ای که پس از پی بست ضمیری می آید کانون اطلاعی جمله است. پی بست ضمیری سوم شخص مفرد هم در قالب افزوده و هم یک بند در آغاز جمله ظاهر می شود که هر دو صورت در جمله قابل حذف هستند و نقش معنایی و کاربردی آنان تصریحِ بیان حقیقت است.A New Glance at the Third Person Singular Pronoun Enclitic (aš/eš) in Colloquial Persian based on Functional Approach
This research tried to investigate a specific case of pronominal enclitic (eš/aš) in colloquial Persian based on functional approach. Two novels including a total of 56,500 words and the data on the internet were used as corpus. A corpus of 110 sentences with the desired structure were extracted. The investigation revealed that the reference of pronominal enclitic is the common and assumed knowledge of interlocutors which might be represented as a proposition in the discourse or activated by an element in the language. The pronominal enclitic is structurally a presupposition trigger and adjuncts (rastaš, haqiqataš, vaqeiataš) are discourse markers. The reference enclitic holds old information and is a specified definite. The predicate following enclitic holds new information and is a specified indefinite. This predicate contains focal information. The third person singular enclitic appears both as an adjunct and as a clause at the beginning of the sentence and can be omitted. Their semantic and pragmatic function is truth assertion.
تبلیغات
