مقدمه ای بر پیوندهای فرهنگی-اجتماعی شمال باختری و جنوب خاوری فلات ایرانِ دوران مفرغ ؛ مطالعه موردی سفالینه های منقوش (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چگونگی پیوندها و تشابهات فرهنگی-اجتماعی مردمان پهنه های گوناگون فلات ایرانِ پیش ازتاریخِ پایانی، از مسائل مهم باستان شناسی ایران است. با وجود شرایط اقلیمی متفاوت ، فاصله جغرافیایی و هم جوارنبودن مناطق شمال باختری و جنوب خاوری ایران با یکدیگر ، براساس شواهد باستان شناختی و نقاشی های رنگی روی سفالینه ها، همگونی ها و شباهت های قابل توجهی در نقش مایه ها دیده می شود و بنابراین با این پرسش مواجه می شویم که علت این تشابهات چیست و زمینه های فرهنگی-اجتماعی بروز این تشابهات علی رغم بُعد جغرافیایی و ناهمگونی اقلیمی چه بوده است؟ در پاسخ بدین پرسش، فرضیه پیشنهادی این پژوهش این است که علی رغم نظریه «موزاییک اقوام و اقالیم» حسن طلایی که ناهمگونی اقلیمی و مَسافات بعید جغرافیایی در فلات ایران را سد و مانع هم گرایی فرهنگی در ایرانِ روزگارانِ پیش ازتاریخ می دانست، این تشابهات را می توان در چهارچوب نظریه «جامعه بزرگ شرق» شاپور رواسانی و «ساختارگرایی فرهنگی» لِوی اشتروس تبیین کرد. طبقه بندی نقش مایه ها ، اساس روش شناختی این پژوهش را تشکیل می دهد؛ نقوشِ روی سفالینه ها -براساس توصیف و دسته بندی گونه شناختی نقش مایه ها و گاه نگاری نسبی آن ها- به تفکیک مناطق طبقه بندی و درنهایت با هم مقایسه شده و وجوه اشتراک آن ها بررسی شده است . لازم به ذکر است که در این پژوهش، بافتار باستان شناختی (کانتکست) و نیز گونه شناسی فرم و شکل سفالینه ها بحث نشده است. همانندیِ نقش مایه های سنت سفالگری دوران مفرغ در سرزمین های شمال باختری و جنوب خاوری فلات ایران، براساس نظریه جامعه بزرگ شرق رواسانی، بر وجود هم گرایی فرهنگی در دو جغرافیای متفاوت دلالت دارد که این هم گرایی در بستر نظریه مردم شناختی ساختارگرایی لِوی اشتروس تفسیرپذیر است.An Introduction to the Socio-Cultural Bonds between Northwest and Southeast Iran in the Bronze Age: A Case Study of Painted Pottery
Socio-cultural ties and similarities among different parts of the Iranian plateau in late prehistory are a primary concern of Iranian archeology. Notwithstanding their differing climates and geographical distances, the northwest and southeast quadrants of the plateau archaeologically exhibit a remarkable degree of homogeneity and similarities in the painted motifs of pottery vessels. The question thus arises: what makes them similar, and what underlying sociocultural factors contribute to the emergence of such similarities despite the geographical dimension and climatic heterogeneity? The authors approach these questions through the hypothesis that despite the theory of the mosaic of ethnicities and climates, which views the climatic heterogeneity and geographical remoteness as obstacles precluding cultural convergence across the Iranian plateau in prehistory, these parallels can indeed be justified by the “Great Oriental Society” theory and Lévi-Strauss’s “cultural structuralism.” The classification of painted motifs underpins the methodology adopted here. The motifs on the pottery from each region were classified — based on their typological description, classification, and relative chronology — and finally compared to pin down and analyze their common attributes. It is noteworthy that neither the archaeological context nor the typology of the form of vessels was addressed here. The similarities between the motifs of the Bronze Age pottery traditions in the northwestern and southeastern Iranian plateau indicate that the “Great Oriental Society” theory of Ravasani can explain cultural integration in the two disparate regions, an observation that can be interpreted by Lévi-Strauss’s structuralism.
تبلیغات
