مطالعه تطبیقی روایت و معماری: نقش روایت در افزایش تعاملات اجتماعی مخاطبان در موزه های شهر تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
براساس نگرش کارتزینی و دوگانه انگارى تقدم ذهن بر بدن، موزه ها از زمان به کار آغاز آن ها در قرن هفدهم، تحت تأثیر مفاهیم بصری بوده اند و نمایش به عنوان تجربه ای کاملاً بصری در نظر گرفته می شد. با اهمیت یافتن نقش مخاطب در قرن بیستم میلادی به تدریج ظرفیت حافظ بدن در عمل به خاطر سپردن و همدلی مورد توجه قرار گرفت. هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی روایت و فضا و تحلیل نقش روایت در افزایش تعاملات اجتماعی مخاطبان در موزه های شهر تهران است. تهران به عنوان پایتخت تاریخی و فرهنگی کشور، روایت های متعددی از فضاهای شهری ارائه می دهد. این مطالعه از نوع کاربردی است و براساس نظریه داده بنیاد صورت گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از این است که حضور مخاطبان در فضا فرصت تعاملات اجتماعی را افزایش می دهد. در فرآیند ادراک بدنمند از موزه ها، مخاطب در رویدادهای گذشته با پیشینیان همدردی می کند، با دیگر بازدیدکنندگان تعامل داشته و در نهایت روایت خود را از فضا می سازد.اهداف پژوهش:شناسایی مؤلفه هایی که روایت از طریق آن کیفیت فضای موزه را بهبود می بخشد.شناخت چگونگی ارتباط مخاطبان با موزه در روند ادراک فضا.سؤالات پژوهش:روایت از طریق چه مؤلفه هایی کیفیت فضای موزه را بهبود می بخشد؟ارتباط موزه و مخاطبان در روند ادراک فضا چگونه است؟A Comparative Study of Narrative and Architecture: The Role of Narrative in Increasing Audience Interactions in the Museums of Tehran
According to Cartesianism and the duality of the primacy of the mind over the body, museums have been influenced by visual concepts since their inception in the seventeenth century, and the play was considered a purely visual experience. With the importance of the role of the audience in the twentieth century, the capacity of the body to protect the memory and empathy in practice was gradually considered. The purpose of this study is a comparative study of narrative and space and analysis of the role of narrative in increasing the social interactions of audiences in museums in Tehran. Tehran, as the historical and cultural capital of the country, offers several narratives of urban spaces. This study is of applied type and is based on the data theory of the foundation. The presence of the audience in space increases the opportunity for social interaction. In the process of embodying museums, the audience empathizes with their predecessors in past events, interacts with other visitors, and ultimately creates their own narrative from space.Aims of Research:1- Identifying the components through which the narration improves the quality of the museum space.2- Recognizing how the audience relates to the museum in the process of perceiving spaceResearch Questions:1- Through what components does narration improve the quality of the museum space?2- What is the relationship between the museum and the audience in the process of perceiving space?
تبلیغات
