گونه شناسی واکنش ها در برابر تکدی؛ از سیاست کیفری تا سیاست اجتماعی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واکنش دولت ها در برابر تکدی به عنوان یک پدیده و رفتار اجتماعی متفاوت است و طیف گسترده ای از رویکردها را شامل می شود که از جرم انگاریِ صِرف تا عدم جرم انگاری را در بر می گیرد. قانون گذار در ماده 712 کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی، مطلق ارتکاب این عمل را جرم محسوب نموده است. این در حالی است که جرم انگاری فرایندی مبتنی بر عقلانیت است و با مدنظر قرار دادن واقعیت های اجتماعی انجام می شود. از این رو ضروری است الگوهای دیگر نیز مورد بررسی قرار گیرد تا از رهگذر آن موضع نظام عدالت کیفری ایران در مواجهه با این پدیده ارزیابی شود. بر این اساس مطالعه تطبیقی واکنش شانزده کشور در قبال این پدیده گویای آن است که چهار کشورِ ایران، انگلستان، ولز و دانمارک تکدی را مطلقاً جرم انگاری کرده؛ هشت کشورِ فرانسه، آلمان، اسکاتلند، بلژیک، اردن، سنگاپور، ترکیه و سوئیس این رفتار را مشروط به شرایطی همچون اخلال در نظم، تهاجمی و آزار دهنده بودن و سوءاستفاده از اطفال و افراد آسیب پذیر جرم محسوب کرده اند و چهار کشور سوئد، نروژ، مالزی و کانادا نیز این رفتار را حسب مورد جرم انگاری نکرده یا از آن جرم زدایی کرده اند.The Typology of Reactions to Begging: From Penal Policy to Social Policy
Begging as a social phenomenon and behavior. Governments' responses to this phenomenon vary, encompassing a wide range of approaches, from mere criminalization to non-criminalization.In Article 712 of the Islamic Penal Code (1996), the legislator has considered the absolute commission of this act as a crime. On the other hand, Criminalization, is a process based on rationality and is done by taking into account social realities. Therefore, it is necessary to examine other models to assess the position of the Iranian criminal justice system in the face of this phenomenon. Accordingly, a comparative study of the reaction of sixteen countries to this phenomenon shows that the four countries of Iran, England, Wales and Denmark have absolutely criminalized begging: Eight countries in France, Germany, Scotland, Belgium, Jordan, Singapore, Turkey and Switzerland have criminalized this behavior on the condition that it be disruptive, aggressive and abusive, and that children and vulnerable people are abused, and four countries: Sweden, Norway, Malaysia and Canada have not criminalized or decriminalized this behavior, as the case may be.