چکیده

The aim of the present study was to predict self- destructiveness based on perceived stress, brain-behavioral systems and defense styles. The population was the students of the Faculty of Pharmacy of Shahid Beheshti University of Medical Sciences in the academic year 2017-2018; through convenience sampling method, 150 completed questionnaires were analyzed. The design was correlational. chronic self- destructiveness scales (CSDS), perceived stress scale (PSS), behavioral inhibition-activation systems scale (BIS/BAS) and defense styles (DSQ) were used to collect data. The data were analyzed using Pearson's correlation coefficient as well as stepwise regression. The results showed that there was a relationship between self-destructiveness and perceived stress (p≤.01), punishment sensitivity (p≤.001), reward responsiveness (p≤.05), drive (p≤.01), and fun seeking (p≤.01). Immature defense style (p≤.01) and neurotic defense style (p≤.01) have a relationship. Moreover, the regression analysis revealed that fun seeking (R2=.33), reward sensitivity (R2=.26), driving (R2=.23), neurotic defense styles (R2=.17), immature defense styles (R2=.11) and punishment sensitivity (R2=.11) could predict self- destructiveness. In conclusion, it can be said that perceived stress is in dynamic relationship with brain-behavioral systems and defense styles can predict self- destructiveness. Punishment sensitivity among brain-behavioral systems, and immature defense styles among the defense styles, were most strongly associated with self-destructiveness.

پیش بینی خودتخریب گری بر پایه میزان تنیدگی ادراک شده، سیستم های مغزی- رفتاری و سبک های دفاعی

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی خودتخریب گری بر پایه میزان تنیدگی ادراک شده، سیستم های مغزی- رفتاری و سبک های دفاعی بود. جامعه آماری دانشجویان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از میان آنان 150 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به پرسشنامه ها پاسخ دادند. پژوهش از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها مقیاس های خودتخریب گری مزمن (CSDS)، استرس ادراک شده (PSS)، ﺳیﺴﺘﻢﻫﺎی ﺑﺎزداری فعال ﺳﺎزی رﻓﺘﺎری (BIS/BAS) و سبک های دفاعی (DSQ) به کار رفت. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودتخریب گری با تنیدگی ادراک شده (p≤.01)، حساسیت به تنبیه (p≤.001)، حساسیت به پاداش (p≤.05)، سائق (p≤.01)، جستجوی سرگرمی (p≤.01)، سبک دفاعی رشدنایافته (p≤.01) و سبک دفاعی روان آزرده (p≤.01) رابطه وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد جستجوی سرگرمی (R2=.33)، حساسیت به پاداش(R2=.26)، سائق (R2=.23)، سبک های دفاعی روان آزرده (R2=.17)، سبک های دفاعی رشدنایافته (R2=.11) و حساسیت به تنبیه (R2=.11) توانستند خودتخریب گری را پیش بینی کنند. در نتیجه گیری می توان گفت تنیدگی ادراک شده در ارتیاطی پویا با سیستم های مغزی-رفتاری و سبک های دفاعی می تواند خودتخریب گری را پیش بینی نماید. از میان سیستم های مغزی- رفتاری، حساسیت به تنبیه، و از میان سبک های دفاعی، مکانیزم های دفاعی رشدنایافته ارتباط قوی تری با خودتخریب گری داشتند
تنیدگی ادراک شده ،خودتخریب گری ،سبک های دفاعی ،سیستم های مغزی- رفتاری،

تبلیغات