آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۵

چکیده

در این مقاله ابتدا منطقِ حاکم بر برخی از مهم ترین تحولات در شاخه اعتمادگرا از معرفت شناسیِ فضیلت به تصویر درمی آید. برای تحققِ این هدف در بخش 2 تحلیلِ سه گانه سوزا از معرفت به مثابه دستآوردی معرفتی و باوری شایسته شرح داده می شود. در بخش 3 بر پایه نقدهای منتقدان دو دسته معضل برای این تحلیل معرفی می گردد. دسته نخست معضلِ معرفت هایی است که دستآورد و باورِ شایسته نیستند و نشان می دهند تحلیلِ سوزا شرطِ لازمِ معرفت نیست. دسته دوم معضلِ باورهای صادق موجه در مثال های گتیه ایِ غیرکلاسیک است که دستآورد و باورِ شایسته هستند ولی معرفت نیستند و نشان می دهند تحلیلِ سوزا شرطِ کافیِ معرفت نیست. پس از آن چهار رویکرد اخیر در معرفت شناسیِ فضیلتِ اعتمادگرا (یعنی معرفت شناسی فضیلتِ ضدشانس، شرحِ قابلیتی، شرحِ وابسته به محیط از توانایی و نهایتا معرفت شناسی فضیلتِ معرفت-اول) معرفی می گردند و نشان داده می شود چگونه هر یک از آن ها کم و بیش در پاسخ به آن دو دسته معضل شکل گرفته اند. من علاوه بر روایتِ نقدهای استاندارد به هر یک از این رویکردها نقدهای جدیدی را نیز به برخی از آن ها وارد می کنم. نهایتاً در بخش 5 چارچوبِ کلیِ یک نسخه جدید از معرفت شناسی فضیلت را عرضه می نمایم. ایده اصلیِ این رویکرد که معرفت شناسیِ فضیلتِ بلد-بودن-اول نام دارد آن است که بلد بودن نه تنها در ساحتِ عملی بلکه در ساحتِ نظری و در توضیحِ معرفتِ گزاره ای در ترازِ تبیینی نخست می آید. من می کوشم با دلایلی مستقل از این شرحِ جایگزین دفاع کنم و نشان دهم این شرح پاسخ هایی تازه برای دو معضلِ مذکور دارد.

Recent Work on Reliabilist Virtue Epistemology

The paper aims to examine and criticize recent approaches suggested by some virtue reliabilists. To this end, section 2 provides a sketch of Sosa’s triple account of knowledge, on which knowledge is described as a cognitive achievement and an apt belief. Borrowing some lines from Lackey and Pritchard’s criticisms, I try to show that Sosa’s account is vulnerable to two distinct problems in section 3: the problem of cases of knowledge which are not cognitive achievements, and the problem of non-classic Gettier cases.  Section 4 discusses four recent approaches pursued by some prominent virtue epistemologists, seeking to show how each of them responds to the above distinct problems. These four approaches are as follows: Pritchard’s anti-luck virtue epistemology, Sosa and Turri’s dispositional account, Greco and Littlejohn’s safety-based account of ability, and knowledge-first virtue epistemology from Miracchi and kelp. In addition to addressing standard complaints to each of these accounts, I put forward new arguments against some of them, making clear that all of these approaches face severe difficulties in explaining knowledge and justification. Finally, in section 5, I sketch an alternative version of virtue epistemology which I call know-how-first virtue epistemology. Inspired by know-how-first anti-intellectualism, I put forward an argument in favor of know-how-first virtue epistemology, trying to provide good answers to the mentioned challenges which every virtue reliabilism should face.

تبلیغات