انتفای عقد به سبب عدم امکان اجرای موضوع آن در حقوق ایران و فرانسه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هرچند هدف طرفین قرارداد؛ ظهور نتایج آن است و اصول حقوقی، متضمن ثبات و تحقق قرارداد صحیح و معتبر است، اما پس از انعقاد عقد، ممکن است رخدادهای گوناگونِ خارج از رفتار طرفین یا طبیعت موضوع، موجب عدم امکان اجرای آن گردد. عدم امکان اجرا در فروض گوناگون می تواند حادث گردد: تلف مادی موضوع عقد، غیرقانونی شدن آن یا مربوط به از بین رفتن شیء آینده باشد. قانون مدنی ایران و فرانسه در فروض مختلفِ عدم امکان اجرای قرارداد به خاطر از بین رفتن موضوع آن، سرنوشت رابطه حقوقی را به نحو روشنی اعلام ننموده اند. انفساخ، انتفای قرارداد، بطلان، فسخ قهقرائی و فسخ قضایی اوصاف مختلفی است که در این خصوص مطرح می شود. این به هم ریختگی هم در رویه قضایی و هم نظریات دکترین مشهود است. با روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و با مطالعه در رویه قضایی و دکترین، این نتیجه حاصل شد که در بازنگری 2016 حقوق قراردادهای فرانسه نهادی به نام «انتفای عقد»(caducité) وضع شد که می تواند این به هم ریختگی ها را سامان بخشد. آن ضمانت اجرای عقدی است که به صورت معتبر منعقد شده، و در پی رویدادی لاحق، یکی از «عناصر اساسی» خویش را از دست می دهد. یکی از عناصر اساسی در عقد، موضوع آن است که با از بین رفتن آن امکان اجرای عقد غیرممکن می گردد، در نتیجه عقد به صورت خود به خود و عدم قهقرایی منتفی می شود. این تجربه می تواند برای قانون گذار ایران هم الهام بخش باشد تا ضمن دسته بندی صحیح موجبات عدم امکان اجرای قرارداد به خاطر از بین رفتن موضوع آن، رویه قضایی را در مواجهه با قراردادی که موضوع آن از بین رفته است، دلالت بهتر نماید.Lapse of the contract due to the impossibility of execution its subject in the law of Iran and France
The purpose of the parties to a contract is the emergence of its results and effects and legal principles guarantee the stability, validity and reliability of contracts. But, the nature of the object of contract and various events beyond the parties` control may lead to impossibility of the execution of the contract. Different situations can lead to the lapse of contract; for example, physical destruction, and the loss of a future object or illegality. The Iranian and French laws do not expressly declare the legal status of the legal relationship in various cases of lapse of contract. Dissolution, lapse, nullity, retroactive and judicial termination are among the descriptions mentioned in this regard. This inconsistency is seen both in case law and doctrinal theories. But in 2016 revision of the French contract law, through study of the case law and doctrine in a descriptive and analytical method, caducite was introduced, which could resolve the mess; It is the sanction for a contract validly concluded, but lacking an essential element following a subsequent event. One of the essential elements in a contract is the object, the loss of which leads to the automatic and non-retroactive lapse. This experience can inspire the Iranian law-makers in better leading the case law on loss of object of contracts, through categorizing the causes of impossibility of the execution of contract due to the loss of its object.
تبلیغات
