بازخوانی حکم قضای روزه حائض در ماه رمضان با تکیه بر قرآن و روایات با رویکرد تحلیلی انتقادی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از احکامی که به طور مشهور میان فقها و مردم رایج است، وجوب قضای روزه حائض ماه رمضان است. اساس این حکم، روایات است و برای آن هیچ استدلال و مراجعه ای به قرآن صورت نگرفته است. این پژوهش، در آغاز با بررسی روایات و آیات، مشخص می کند که این حکم در حد شهرت فقهایی است و از پشتوانه تواتر یا تظافر و حتی کثرت روایی برخوردار نیست. در این باره فقط چهار روایت مستقیم و غیرمستقیم بدین موضوع توجه داده اند. نیمی از روایات چهارگانه در این باره از ضعف سندی و ارسال رنج می برند. دو روایت باقی مانده به دلیل مخالفت با قرآن از حیّز اعتبار ساقط می شوند. در قرآن نیز از آنجا که به جا آوردن قضای روزه در دو گروه یعنی مسافر و بیمار حصر شده، و خبر واحد نمی تواند حصر قرآن را عمومیت بخشد، ازاین رو وجوب قضای روزه حائض، محل تردید قرار می گیرد. در اشکال بدین احتمال که حیض در قرآن بیماری محسوب شود و باید قضا را بجا آورد، براساس واکاوی لغتی و قرآنی مشخص شد که خداوند زن حائض را از شمار بیماران خارج ساخته و آن را نوعی تشویش روحی به شمار آورده است، بر این اساس وجوب قضای روزه رمضان طبق قرآن محل اشکال است.Rereading of the Verdict of Performing the Menstruating Woman’s Lapsed Fasting of Ramadan Based on Qur’an and Hadith; A Critical Analytical Study
One of the rulings that is famously common among jurists and people is the obligation for a menstruating woman to perform her lapsed fast of Ramadan. This ruling is based on the hadiths, without any argument or reference to the Qur’an. This research first reviews the hadiths and verses and determines that this ruling is at the level of a jurisprudential reputation and is not supported by successive transmission, tazafur or even the plurality of narrations. In this regard, only four direct and indirect narrations refer to this issue, half of which suffer from the weakness of sanad (chain of transmitters) or irsāl. The remaining two narrations are also invalid due to their opposition to the Qur’an. As for the Qur’an, since the performance of lapsed fasting is limited to two groups, i.e. travelers and patients, and a single narration cannot generalize the limitation of the Qur’an, therefore, the obligation of performing the lapsed fasting of menstruating women is doubtful. In the case of the possibility that menstruation is considered a disease by the Qur’an and so one must perform the lapsed task, based on analyzing the words and the Qur’an, it is proved that Allah excluded the menstruating woman from the list of patients, and considered menstruation as a kind of mental anxiety. Accordingly, based on the Qur’an the obligation of her lapsed fasting of Ramadan is problematic.
تبلیغات
