بررسی راهبردهای تصمیم در برجام بر مبنای ساز و کار تئوری بازی ها
آرشیو
چکیده
هدف: در این پژوهش استراتژی های تصمیم گیرندگان داخلی و خارجی در برجام با استفاده از نظریه بازیها بررسی می شود. روش شناسی پژوهش: تصمیمات اتخاذ شده توسط سه شخصیت مرتبط در برجام شامل، رهبری ایران، دولت ایران و گروه (1+5) با استفاده از نظریه بازیها شبیه سازی و بر مبنای ساز و کار تئوری بازیها تحلیل و بررسی شده است. در بخش بیان مسله، اصولی پذیرفته می شود و بر اساس آن بازی طراحی می شود. برای ارزش دهی به پیامدهای بازی از روش AHP استفاده شده است. نرخ ناسازگاری پایین محاسبه شده برای این روش، نتایج ارزش دهی را قابل قبول توصیف نموده است. ورود به مذاکرات در قالب بازی ایستا با اطلاعات کامل بیان شده است و فرآیند توافق دو جانبه بصورت بازی پویا نشان داده شده است. یافته ها: از دو جنبه به بازی پرداخته شده است، در بخش پیش بازی ماهیتا ورود یا عدم ورود به مذاکرات بررسی شده است. بررسی فرآیند بازی نشان می دهد ورود به مذاکرات یک رفتار راهبردی برای ایران و گروه (1+5) است. اما در بازی اصلی که استراتژی ها برای تصمیم گیری بررسی می شود. نشان داده شده است اعتماد بدون تضمین، نتیجه بازی را از شکل برد- برد به برد-باخت تغییر می دهد. اصالت/ارزش افزوده علمی: درخصوص برجام نگرش های متنوعی وجود دارد، در این پژوهش فارغ از نگرش ها و جناح بندی ها، فرآیند کار، در یک مدل علمی و دارای ساختار راهبردی پیاده سازی شده است.Investigation of decision strategies in JCPOA based on game theory mechanism
Purpose: In this study, the strategies of internal and external decision makers in Borjam are examined using game theory. Methodology: The decisions made by three related personalities in JCPOA , including the leadership of Iran, the Government of Iran and the group (1 + 5) have been simulated using game theory and analyzed based on the game theory mechanism. In the problem statement section, principles are accepted and the game is designed based on that. The AHP method was used to evaluate the consequences of the game. The low incompatibility rate calculated for this method describes the evaluation results as acceptable. Entering the negotiations in the form of a static game is expressed with complete information and the process of mutual agreement is shown as a dynamic game. Findings: The game is discussed from two aspects, in the pre-game section, the nature of entering or not entering the negotiations is examined. Examining the game process shows that entering into negotiations is a strategic behavior for Iran and the group (5 + 1). But in the main game where strategies for decision making are examined. Trust without guarantee has been shown to change the outcome of the game from win-win to win-lose. Originality/Value: There are various attitudes about JCPOA. In this research, regardless of attitudes and factions, the work process is implemented in a scientific model with a strategic structure.
تبلیغات
