رویکرد ویژه سازمان های تروریستی به رسانه های اجتماعی و فضای مجازی
آرشیو
چکیده
پژوهشگران متعددی تروریسم را به عنوان یک بحران مهم و تأثیرگذار در عصر معاصر در نظر گرفته اند، هرچند که تروریسم همیشه دلالت بر وضعیتی بحرانی حداقل برای برخی افراد یا برخی بخش های جامعه داشته است. اگر تروریسم را به عنوان یک بحران فرض کنیم، باید بپرسیم که آیا وجود گروه های تروریستی، حمله ی تروریستی یا اثرات ثانوی آن بحرانی برپا خواهد کرد یا خیر. همچنین این نکته را هم باید در نظر گرفت که تروریسم به خودی خود یک بحران نیست؛ بلکه تنها، وضعیت هایی بحرانی را برای جامعه، دولت ها، برای رسانه ها و مخاطبانشان به وجود می آورد. معمولاً تمرکز اصلی در پژوهش های متداول ارتباطات بحران بر سازمان های خصوصی و تلاش هایشان جهت بازیابی اطمینان گروهی ذی نفع است. در اینجا وضعیت متفاوت است. هدف اولیه ی تروریست ها به خدمت گرفتن اعضای جدید نیست؛ بلکه پراکندن ترس و سوءظن در جامعه است. رسانه ها به سهم خودشان علاقه مند به کسب و حفظ اعتماد و علاقه ی مخاطبانشان هستند. چنانچه بحران به عنوان وضعیتی تهدیدآمیز با تأثیری بالا در سطح احساسی و سازمانی، به عنوان اختلالی در جریان عادی زندگی روزانه تعریف شده باشد، باید نمایان سازیم که وجود گروه های تروریستی همیشه به طور واضحی یک بحران به حساب نمی آید. تنها شکل هایی مسلّم هستند که بحران به وجود می آورد یعنی زمان هایی که گروه تروریستی فعالانه دست به حملات تروریستی زده، اعلام کنش کرده و یا پروپاگاندایی را پخش می کند که ممکن است مقیاس بزرگی را تحت تأثیر قرار دهد. رسانه ها باید به گزارش پیرامون چنین وضعیت های بحرانی ای بپردازند. آن ها می توانند این کار را به روش های گوناگونی انجام دهند: تمرکز بر رویداد، مصاحبه با قربانیان و یا اختصاص فضایی از خود برای توصیف علل و مقتضیات سیاسی ای که یک گروه تروریستی در آن به وجود می آید. پژوهشگران با توجه به تعداد مقالات و برجسته سازی هایی که رسانه ها پیرامون حملات تروریستی داشته اند، رابطه ی بین تروریسم و رسانه ها را تحت عنوان ((هم زیست گرایانه)) یا ((طفیلی وار)) توصیف می کنند.Special approach of terrorist organizations to social media and cyberspace.
Numerous scholars have considered terrorism as an important and influential crisis in the contemporary era, although terrorism is always less of a critical situation for some individuals or sections of society. If we consider terrorism as a crisis, we must ask whether the existence of terrorist groups will trigger a terrorist attack or a secondary attack. It must also be borne in mind that terrorism is not a crisis in itself. Only, situations that create crisis for society, governments, the media and their audiences. The primary goal of terrorists is not to recruit new members. Rather, fear and abuse are scattered in society. The media is about business-specific areas and the interests of their audiences. Crisis is defined as a threatening situation with a high impact on the emotional and organizational level, as a barrier to normal daily life, it should be highlighted that the existence of terrorist groups is not always clearly a crisis. There are only certain forms that they create. The media should report on such critical situations. They can do this in a variety of ways: by themselves, for the event, by interviewing the victims, or by designating a specific space to describe the political causes and circumstances in which a terrorist group exists. The research describes the relationship between terrorism and the media as "homophobic" or "parasitic" based on the number of articles and highlights that the media has made about terrorist attacks.
تبلیغات
