چکیده

An intellectually disabled child has some negative effects on parents' mental health. Social Perspective-taking is one of the variables that affects mothers of intellectually disabled children. The present study aims to compare the effectiveness of Brief Self-Regulation Couple Therapy and spiritual therapy on the social perspective-taking of mothers with the intellectually disabled children . This was an experimental study with a pretest-posttest design and a control group. The statistical population consisted of all mothers with intellectually disabled students in Tehran 14<sup>th</sup> district, selected by simple random sampling and divided into three Brief Self-Regulation Couple Therapy (n = 10), Spirituality Therapy (n = 10) and control (n = 10) groups. The data collection tool was Social Perspective-Taking Scale. The data were analyzed through descriptive statistics, multivariate analysis of covariance and SPSS-24 statistical software. Analyzing the data showed that both methods of Brief Self-Regulation Couple Therapy and spiritual therapy, affect the social Perspective-taking of mothers with intellectually disabled children. In addition, the results of comparing the two methods showed that spirituality therapy is more effective than Brief Self-Regulation Couple Therapy on the social Perspective-taking of mothers with intellectually disabled children. Regarding the effectiveness of Brief Self-Regulation Couple Therapy, both methods can be used to improve Mothers' social Perspective-taking with intellectually disabled children.

مقایسه اثربخشی آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی

کم توانی ذهنی کودک می تواند اثرات منفی بر سلامت روانی والدین بگذارد. یکی از متغیرهایی که می تواند در مادران کودکان کم توان ذهنی متاثر از وضعیت کودک به وجود آید، دیدگاه گیری اجتماعی است. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای دانش آموز کم توان ذهنی در منطقه 14 تهران بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی (10 نفر)، گروه معنویت درمانی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه دیدگاه گیری   اجتماعی بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-24 تجزیه و تحلیل  گردید. تحلیل داده ها نشان داد هر دو روش آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و همچنین آموزش معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی موثر است. همچنین نتیجه مقایسه دو روش بیانگر آن بود که معنویت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به زوج درمانی کوتاه مدت بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی دارد. با توجه به اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت و معنویت درمانی در دیدگاه گیری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی، می توان از این دو شیوه برای بهبود مهارت دیدگاه گیری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و یا سایر اختلالات استفاده کرد.  

تبلیغات