آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۹

چکیده

یکی از مهم ترین وظایف دولت ها، کنترل جرم و تأمین امنیت شهروندان است. وقوع جرایم در هر جامعه ای، تهدیدی جدّی علیه نظم و امنیت تلقی می شود و موجب نارضایتی شهروندان از عملکرد دولت در انجام وظایفش می گردد. در این راستا دولت و مقامات عدالت کیفری به دلیل عدم ِانجام وظایف واقعی خود درزمینه مقابله با ریشه های جرم، با فرافکنی و ایجاد یک قالب ذهنی و تصویر کلیشه ای از بزهکار، به مردم چنین القاء می کنند که عامل سلب امنیت آنان، مجرمانی هستند که با ارتکاب جرم، امنیت عمومی را به خطر انداخته و می بایست با اعمال تدابیر و مجازات های سخت گیرانه به طرد و حذف آنان از پیکره اجتماع اقدام نمود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که اتخاذ چنین تدابیر واکنشی که فاقد هرگونه مبنای علمی و کارشناسی درزمینه کنترل جرم و شناسایی علل وقوع جرایم هستند، در بلندمدت فاقد کارایی لازم بوده و سیاست جنایی را با موانع و چالش های جدّی مواجه می سازد و زمینه ایجاد عوام گرایی کیفری، گفتمان دشمن پنداری و قوچ قربانی را فراهم می آورد. این نوشتار بر آن است تا با تأکید بر سیاست کیفری ایران با روش توصیفی تحلیلی به بررسی این موضوع بپردازد.

Relationship between Victims Ram Theory and Penal Populism and its Impact on Iran's Penal Policy

One of the most important tasks of governments is to provide citizens with security. ‎In this regard, since the government and the penal justice authorities do not carry out ‎their real duties in dealing with the roots of crimes, projection and creating a mental ‎form and a stereotypical picture of crime, thus suggest people that the reasons for ‎their deprivation of security is the convictions with the criminal offenders who ‎threaten public safety with commission of crimes; and therefore measures should be ‎taken to punish them strictly and to exclude them from the constitution of the ‎community. Adopting such reactive measures that lack any scientific and expert ‎basis in identifying the causes of crime, poses a serious obstacle and challenge, and ‎provide grounds for the creation of penal populism, antipathy discourse and victim ‎ram. This article aims to investigate this issue by emphasizing Iran's penal policy in ‎the form of three speeches.‎

تبلیغات