تحول قاعده عدم گسترش سلاح های هسته ای: گسترش قابل قبول یا گسترش غیرقابل قبول (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کشف و به کارگیری نیروی اتم نوید دهنده دوران جدیدی از زندگی بشر بود، نیروی اعجاب انگیزی که مستعد بهره برداری برای هم ویرانی و وحشت، و هم آبادی و آرامش است. طبع جامعه دولت های دارای حاکمیت مستقل که حفظ خود و تحقّق منافع ملّی را تنها رسالت خویش می دانند و در نتیجه نگرانی از کاربرد این نیرو به عنوان ابزار جنگ و ویرانی، به محدودسازی گسترش کاربردهای نظامی آن در عین پذیرش حق بر کاربردهای صلح آمیز از آن، در قالب معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای 1968 انجامید، معاهده ای که تنها پنج دولت را به عنوان دولت هسته ای شناخت و گسترش سلاح های هسته ای را به هر شکلی غیرقابل پذیرش اعلام کرد. ماهیت این معاهده و ارتباط آن با حفظ صلح و امنیت بین المللی، فقدان یک رکن تفسیری در معاهده و تغییرات محیط هسته ای بین المللی، تفاسیر و برداشت های اجرایی گوناگون و متعارضی از این معاهده را سبب گشته است، تفاسیری که محصول اختلاط حقوق بین الملل مبتنی بر نهاد با حقوق بین الملل مبتنی بر رابطه است. از اینروست که عده ای با فهم حقوق به عنوان یک فرآیند، دیگر نه از منع گسترش سلاح های هسته ای، بلکه از گسترش قابل قبول و گسترش غیرقابل قبول سخن می گویند.Evolution of Non-Proliferation Rule: Acceptable or Unacceptable Proliferation
Discovery and application of atom’s power was the beginning of a new era of human life, a marvelous power susceptible to both destruction and development. The nature of society of sovereign states which assume its only mission self-preservation and realization of national interests and hence anxiety of applying this power as a means of war and destruction amounted to limitation of its military uses while recognizing right to its peaceful uses in 1968 Nuclear Non-Proliferation Treaty (NPT). By this treaty only 5 countries have been recognized as nuclear state and proliferation of nuclear weapons has been declared absolutely unacceptable. The nature of this treaty and its relevance to maintenance of international peace and security, lack of an interpretive organ in the treaty and changes in international nuclear environment have led to various and, sometimes, conflicting attitudes in implementation of that treaty, attitudes which arise from confusion between institutional international law and relational international law. Thus by understanding law as a process, some speak no longer about non-proliferation but acceptable and unacceptable proliferation.
تبلیغات
