ابعاد حقوقی انتقال فناوری از طریق سرمایه گذاری خارجی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قراردادهای سرمایه گذاری خارجی یکی از شیوه های عمده جذب فناوری به شمار می آیند. بررسی ها نشان می دهد که جز در صورت خرید مستقیم فناوری خارجی و حقوق مالکیت معنوی راجع به آن ، دولتهای سرمایه گذار ترجیح می دهند تا با سرمایه گذاری مالی و فنی در کشورهای خواهان توسعه ، به سود بیشتر، کنترل منابع اقتصادی و نفوذ سیاسی دست یابند. از نگاه دیگر، برای کشورهای در حال توسعه ، جمع میان سرمایه و فناوری خارجی در ضمن یک قرارداد، فرصت مغتنمی جهت پیشرفت محسوب می گردد؛ مشروط بر اینکه انتخاب شیوه انتقال فناوری با توجه دقیق به نیازها، مقتضیات و آینده اقتصادی کشور انجام گیرد. در این مقاله پس از بررسی رابطه میان سرمایه گذاری و انتقال فناوری و انواع روشهای آن ، به تحلیل محدودیتها و موانع انتقال فناوری از طریق سرمایه گذاری خارجی در کشورهای در حال توسعه (از جمله ایران ) و ارائه راهکار خواهیم پرداخت .Legal Aspects of Transferring Technology via Foreign Investment
Foreign investment contracts are prevalent methods for transfer of technologies. Unless in the case of direct purchasing of foreign technology and its intellectual property rights, developed States have preferred financial and technical investing for excessive profits, economic control and political influence. In other perspective, for developing countries, linking between foreign investments likewise technologies in one contract is exclusive available chance for improvement, which provided to drafting technology transfer mechanisms with consideration to potencies of national economy and a sustainable plan for future of national and international business. In this paper, after analyzing the relationships between investment and technology transfer, limitations and restrictions of technology transfer via investment has discussed, too. Foreign Investment in Context of B.O.T. Contracts and the Iranian Foreign Investment Promotion and Protection Act.
تبلیغات
