جایگاه اجرای موقت پروتکل الحاقی معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای در حقوق عمومی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علاوه بر اجرای کامل و معمولی معاهدات که مؤخر بر طی فرآیند بین المللی و ملی آن است ، اجرای پیش از موعد یا موقت معاهدات نیز تدبیری است که در حقوق معاهدات به رسمیت شناخته شده است . در این صورت ، تمام یا بخشی از مفاد یک معاهده ، قابلیت اجرائی می یابد و این اجرای موقت هنگامی که مراحل مذکور خاتمه یافت ، به اجرای دائمی تبدیل می گردد. اخیراً که مسأله الحاق ایران به پروتکل تقویت پادمان هسته ای مطرح شده است ، یکی از نکات مطروحه در قطعنامه 12 سپتامبر 2003 آژانس بین المللی انرژی اتمی ، درخواست مؤکد از ایران برای امضا، تصویب و اجرای سریع و بی قید و شرط پروتکل مذکور و همچنین اجرای موقت آن است . این مقاله با تکیه بر موضوع مذکور، مسأله اجرای موقت و پیش از موعد معاهدات بین المللی را در پرتو اصول حقوق عمومی ایران بررسی و تحلیل می نماید.The Place of Provisional Application of the Additional Protocol to NPT in the Iranian Legal System
A treaty or a part of it may be applied provisionally before its entry into force, if it is so provided or if the negotiating states have in some other manner so agreed. On 12 September 2003, IAEA Board of Governors adopted a resolution about the application of the NPT safeguards agreement in the Islamic Republic of Iran. In paragraph 6 of the resolution, IAEA requests Iran to work with the Secretariat promptly and unconditionally, to sign, ratify and fully implement the additional protocol as a confidence-building measure, henceforth to act in accordance with the additional protocol. Iran agreed to sign the additional protocol, and has provisionally applied it. The current issue has been studied in the constitutional law of Iran.
تبلیغات
