سابقه و هدف: برخورداری از صمیمیت در میان زوج های متأهل از عوامل مهم ایجاد ازدواج های پایدار است و اجتناب از برقراری روابط صمیمانه، از عواملی است که موجب شکست در زندگی خانوادگی می شود. ازاین رو هدف مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر آموزش صمیمیت غنی شده با آموزه های اسلامی بر رضایتمندی و صمیمیت زوجین درون گرا بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر یزد بود که از میان آنان نمونه یی به تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه ی پنج عامل بزرگ شخصیت نئو، پرسش نامه ی رضایت زناشویی انریچ و پرسش نامه ی صمیمیت زوجین اولیا و همکاران بود. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نیز از تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمرات رضایت زناشویی و تمامی زیرمقیاس های آن در مرحله ی پس آزمون در آزمودنی های دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت (05/0 > P). همچنین، در مرحله ی پس آزمون نمرات صمیمیت کل و تمامی زیرمقیاس های آن در گروه آزمایش بهبود یافته بود و تفاوت دو گروه معنادار بود (05/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان نشان داد که آموزش صمیمیت غنی شده با آموزه های اسلامی می تواند برنامه ی درمانی و آموزشی مفید در کاهش مشکلات بین فردی زوجین باشد.
