یکی از وظایف اساسی هر نظام آموزشی، تربیت شهروندانی موثر، آگاه و مسئولیت پذیر می باشد که در جهت اهداف و مقاصد جامعه ی خویش قدم برداشته و برای تعالی آن بکوشند. تمایزیافتگی یک ویژگی کم و بیش پایا و موثر در کیفیت زندگی است که خود دربرگیرنده گروهی از شناسه ها است. در ادبیات علمی، تعلق به مدرسه با عنوان های دیگری همچون تعهد به مدرسه، پیوند با مدرسه و دلبستگی به مدرسه توصیف شده است. مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی و از نوع زمینه ای یا مبنایی است که به بررسی نقش تجارب زیسته تحصیلی والدین و تمایز یافتگی معلمان در حس تعلق به مدرسه فرزندان پرداخت. نمونه گیری به روش هدفمند بود. چنانچه از نتایج تحقیق مشخص شده است تجارب زیسته تحصیلی والدین اثر مستقیمی بر حس تعلق و کیفیت تحصیلی فرزندان دارد آنچنان که اگر این تجارب مثبت و همراه با موفقیت بوده موجب تعلقی با کیفیت بالا در فرزندان شده است. همچنین در معلمان نیز اگر معلمان در تمایزیافتگی چه در ساحت فردی و چه در ساحت بین فردی با مشکل مواجه بودند موجبات حس تعلق پایین را در فرزندان پدیدآورده است.