قرآن کریم ، یکی از سرچشمه های فکریپُر بار شاعران و نویسندگان بزرگ پارسی زبان است . شاعران خوش ذوق فارسی به مدد موهبت سرشار و ذوق هنری خود، چنان از قرآن بهره برده اند که به حق، شعر عارفانه فارسی را باید شعری توحیدی نامید. با تحلیل و د قّت نظر در اشعار این دو شاعر جلیل القدر، وجوه مشترک بسیاری در زمینه تجلّی آیات دیده می شود . هدف مقاله این است که مضامین قرآنی توصیف شده در اشعار این دو شاعر را تبیین و تحلیل شود ؛ هم چنین ، سعی در تبیین مو فّقیت این دو شاعر پر آوازه، با الهام از آیات قرآنی دارد .لازم به ذکر است ، که توجه به قرآن در اشعار شاعران و نویسندگان گذشته ، فراوان است . فایز دَشتی و مَفتُون بُردُخُونی ، به گونه های مختلف از قرآن مجید تأثیر پذیرفته اند . بنابراین در این مقاله ، با بهره گیری از شیوه ی تحلیلی و توصیفی به بررسی نمونه هایی از تأثیر قرآن در اشعار هر دو شاعر گران سنگ پرداخته ایم که قرآن در سراسر شعر و ادب این دو شاعر تجلّی یافته است . این دو ستاره ادبیات فارسی ، با بهره گیری از این سر چشمه جوشان فرهنگ اسلامی به خلق مضامین و بیان عواطف و اندیشه های خود پرداخته ، که این امر در جاودانگی اثر هر دو بی تأثیر نبوده است .