هدف: دامپینگ یا همان بازارشکنی به عنوان یکی از نتایج منفی تجارت آزاد می باشد و زمانی رخ می دهد که صادرکننده خارجی کالایی را باقیمتی پایین تر از قیمت فروش همان کالا یا کالای مشابه در بازار داخلی خود، در بازار کشور دیگر به فروش برساند. برای بررسی مسئله دامپینگ رویکردهای فراوانی به کار گرفته می شود که یکی از این رویکردها نظریه بازی هاست که در این مقاله به کاررفته است. روش شناسی پژوهش: نظریه بازی یکی از پدیده های پیشرفته علمی است که چارچوب های مستحکمی برای رفتارهای استراتژیک فراهم آورده است. ازآنجاکه برای رفع مشکلات و مسائل تجاری نیاز به داده های فراوانی بوده و با توجه به این که داده ها در دنیای واقعی معمولاً شامل عدم قطعیت هستند؛ بنابراین به کارگیری روش های قطعی در محیط نادقیق واقعی برای تصمیم سازی بهینه مناسب نخواهد بود. ازاین رو، این مقاله بر آن است تا بررسی مسائل دامپینگ و ضد دامپینگ در روابط تجاری کشورها به کمک نظریه بازی ها در محیط عدم قطعیت خاکستری بپردازد. یافته ها: دامپینگ به عنوان یکی از نمونه های رقابت ناسالم و نامشروع در عرصه تجاری کشورها خسارتی را به بخش های تولیدی کشورهای درحال توسعه وارد می کند. ازآنجایی که رقابت سالم در بازار یک کالا باعث مطلوبیت و کاهش قیمت آن کالا می گردد، شکل گیری رقابت سالم نیازمند وجود خط مشی و سیاست مناسب می باشد تا بنگاه های تجاری توانایی بقا در بازار رقابتی را داشته باشند یا در بازارهای مذکور تقویت گردند. اصالت/ارزش افزوده علمی: نظریه بازی ها یکی از زمینه های کاربردی است که در حوزه تصمیم گیری و اقتصادی رشد کرده و نظر محققان زیادی را به خود جلب کرده است، بهره بردن از این تئوری می تواند به دانش حاضر در خصوص کاربرد بیشتر این تئوری در شرایط اقتصادی کشور یاری رسان باشد.
