تصویرپردازی ذهنی نقش قابل توجهی در سوءگیری فعالیت های افراد در سازمان دارد و آثار بالقوه ای بر عملکرد فردی کارکنان دارد. هدف از پژوهش حاضر، پایش رفتارهای مدیریت تصویرپردازی ذهنی براساس پیش بینی کننده های وضعی و شخصی بوده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی- پیمایشی و به صورت مقطعی است. جامعه آماری شامل کارکنان آموزش و پرورش استان مازندران در بهار 1398 در 33 شعبه این اداره، به تعداد 39220 نفر که از این میان با روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای با جدول کرجسی مورگان و به تعداد 380 تعیین گردید. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه پیش بینی کننده های وضعی و شخصی و پرسشنامه مدیریت تصویرپردازی ذهنی بولینگ و تورنلی (1999) استفاده شد. جهت تچزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. یافته ها نشان داد، با توجه به نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، مؤلفه های ارزیابی عملکرد، شرایط و جایگاه شغلی، ابهام نقش (عوامل استرس زای شغلی)، مبادله رهبر-عضو، فرهنگ سازمانی، مهارت های سیاسی، سلسله مراتب پاسخگویی، تبیین کننده شرایط موقعیتی (وضعیتی) و مؤلفه ها، خودکنترلی (خودارزیابی)، جذابیت شخصی، اعتماد به نفس، نیاز به قدرت و وجدان (وظیفه شناسی) تبیین کننده شرایط شخصی مؤثر بر مدیریت تصویرپردازی ذهنی در اداره آموزش و پرورش استان مازندران، بوده اند. در تبیین روابط بین متغیرهای پژوهش، نتایج حاکی از آن بوده که شرایط موقعیتی بر مدیریت تصویربرداری ذهنی و شرایط شخصی بر مدیریت تصویربرداری ذهنی تأثیر معنی داری و مثبتی داشته است.
