استعاره که در دیدگاه کلاسیک، ابزاری شاعرانه برای تزئین کلام به شمار می رفت، با ظهور زبان شناسانی چون لیکاف(1999) اساس تفکر معرفی شد. به این معنا که امور انتزاعی در قالب امور محسوس درک می شوند که به این فرآیند، استعاره مفهومی می گویند. در پژوهش حاضر که به شیوه کتابخانه ای و تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است، در پی بررسی استعاره های مفهومی ای هستیم که با تکیه بر حس چشایی در اشعار کودکانه خلق شده اند تا به این پرسش ها پاسخ دهیم که 1.عمده ترین مبداهای متعلق به حوزه چشایی در اشعار کودکانه کدامند؟ 2.تاثیر بهره مندی از این مبداها در القای مفاهیم انتزاعی چیست؟ برای انجام پژوهش30 کتاب شعر به عنوان نمونه آماری انتخاب و تمامی ابیات آن ها بررسی شد. نتایج به دست آمده از پژوهش 68 مورد استعاره مفهومی است که حوزه های مبدا آن ها «شیرین و تلخ» و حوزه های مقصدشان «احساس مطلوب یا نامطلوب ناشی از امور مختلف» است. از آنجا که 1. بیشتر استعاره ها با مزه محبوب کودکان مفهوم سازی شده اند؛ 2. همه آن ها از نوع هستی شناختی اند که با دیدگاه کودکان نسبت به جهان تطابق دارد؛ 3. با محسوس ترین مدرکات، مفهوم سازی شده اند، می توان گفت شاعران در تطبیق فضای شعری خود با روحیه کودکان موفق بوده اند و شعری مطابق با ذائقه کودکانه سروده اند.
