ساختارهای تمایل به برقراری ارتباط و توانش بین فرهنگی جزو عوامل تأثیر گذار بر موفقیت یا عدم موفقیت هر برقراری ارتباط هستند. تحقیق حاضر به بررسی عاملیت بالقوه ی کلاسهای برقراری ارتباط کامپیوتری همزمان مبتنی بر ویدئو بر تمایل به برقراری ارتباط در داخل وخارج از کلاس درس و توانش بین فرهنگی فراگیران زبان خارجه پرداخت. بدین منظور، 52 فراگیر سطح متوسط با پیشینه های فرهنگی متفاوت از طریق آزمون تعیین سطح سلوشنز انتخاب و بطور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. داده های مورد نیاز از طریق مقیاس تمایل به برقراری ارتباط در داخل کلاس، مقیاس تمایل به برقراری ارتباط در خارج از کلاس، و مقیاس توانش بین فرهنگی جمع آوری شدند. ویدئوهای مبتنی بر فرهنگ با هدف بالا بردن آگاهی فراگیران نسبت به فرهنگ مقصد و تحریک توانش بین فرهنگی آنها با کسب بصیرت نسبت به فرهنگ خود و دیگران در هر دو گروه مورد استفاده قرار گرفت. نرم افزار پروتکل اینترنت دیسکورد برای فراگیران گروه آزمایش فرصت تعامل در یک کانال گفتگو را فراهم آورد. اما گروه کنترل روی محتوای ویدئو ها مذاکره ی رو در رو داشتند. نتایج نشان داد که کلاس همزمان به پیشرفت آمار ی معنا دار ی در تمایل به برقراری ارتباط در داخل و خارج از کلاس منجر شد. در رابطه با توانش بین فرهنگی، گر چه در هر دو گروه افزایش توانش بین فرهنگی مشاهده شد، تفاوت معناداری بین دو گروه گزارش نشد. در دنیایی که سریعأ رو به تنوع است، تسهیل تمایل به برقراری ارتباط فراگیران و تشویق آنها برای اینکه سخنورانی بین فرهنگی شوند باید جزو الویت های معلمین باشد.
