همواره نظریه پردازان و مترجمان حرفه ای بین دانشگاه یا تجربه شخصی برای امر ترجمه اختلاف نظر داشته اند؛ خصوصاً که دانشگاه برخلاف برنامه ها ی آموزشی نسبتاً جامعش، جوابگوی نیازهای بازار کار نبوده است. هدف این تحقیق، بررسی تفاوت های ممکن بین عملکرد مترجمان دانشگاهی و تجربی ایرانی در ترجمه ی «جملات مرکب وابستگی» انگلیسی و شناسایی تکنیک های بکار رفته بوده است. بنابراین، از شش رمانِ ترجمه شده ی انگلیسیِ سه مترجم دانشگاهی و سه مترجم تجربی، منتخبی از چالش برانگیزترین جملات به «روشC ودینگتون» مقابله و مقایسه شد و نمره داده شد. طبق نتایج، بویژه آزمون «یو مان-ویتنی»، محقق گردید برخلاف باور عموم یعنی ترجمه ی بهتر مترجمان تجربی، عملکرد هردو گروه تقریباً یکسان بوده است؛ بعلاوه، تکنیکی خاص نیز یافت نشد، اما نتایج ثانویه این تحقیق را حائزاهمیت نمود. بعنوان مهمترین دستاورد، می توان به تأثیر آشکار «مهارت ویراستاری» بر روی کیفیت ترجمه اشاره کرد که می تواند در جهت طراحی برنامه های آموزشی کاربردی تر مفید واقع شود.
