در این پژوهش، رابطه ی بین روان رنجوری به عنوان یکی از پنج بعد اصلی شخصیت و مولفه های تشکیل دهنده ی گفتار، شامل روانی و انسجام گفتار، تلفّظ، دقت دستوری و واژگان مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور، 257 دانشجوی ایرانی رشته های زبان انگلیسی و داوطلب آزمون آیلتس (IELTS) در یک مصاحبه ی سنجش و ارزشیابی عملکرد بیان شفاهی شرکت کردند و در ادامه ی آن به پرسشنامه عوامل پنجگانه ی شخصیتی گلدبرگ (1999) پاسخ دادند. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری که تاثیرات غیر مستقیم استاندارد روان رنجوری بر مولفه های بیان شفاهی را نشان می داد، بیانگر این بود که روان رنجوری اثر منفی متوسط بر روانی و انسجام گفتار (بتا = 0.350-)، واژگان (بتا = 0.365-)، دقت دستوری (بتا = 0.345-)، و تلفّظ (بتا = 0.350-) دارد که در این میان بیشترین تاثیر منفی را بر واژگان می گذارد. نتایج مطالعه، مورد بحث و تاثیرات ضمنی آن بر آموزش زبان انگلیسی مورد بررسی قرار می گیرد.
