یوهان ولفگانگ فون گوته (1749-1832) ادیب، شاعر و متفکر آلمانی در بخش دوم دیوان غربی- شرقی خود با عنوان یادداشت ها و مقالات برای فهم بهتر دیوان غربی-شرقی که به نثر تألیف شده است با عملی هرمنوتیکی همت خویش را مصروف هموار کردن فهم دیوان خود می کند. در فصل با نام ترجمه تأملات خود را در باب امر ترجمه و انواع آن بیان می کند. گوته سه نوع یا به زعم خود، سه دوره از ترجمه را بر می شمارد. نوع اول که آن را نوع اقتباسی می نامد. دوره دوم که تلاش بر خلق دوباره اثر در زبان مقصد است. و دوره آخر که متن اصلی و ترجمه با یکدیگر به سوی متن اساسی و بنیادین حرکت می کنند. دوره این جستار در پی بررسی و تبیین ویژگیهای دوره های مزبور و همچنین نشان دادن فصل ممیز و همپوشانی این نظریات با هم عصران گوته یا همان رمانتیک های متقدم و هم افق شدن فیلسوفان متأخر هرمنوتیک همچون هانس گئورگ گادامر و پل ریکور با وی است.