در پژوهش حاضر با استفاده از نظریه فرهنگی-اجتماعی ویگوتسکی و یافته های محققان در سنجش پویا تلاش شده است تا روشی نوین برای تعیین سطح توانایی ترجمه فارسی-انگلیسی دانشجویان مترجمی ارائه شود. در این روش از دو مؤلفه ظرفیت یادگیری و مهارت کنونی ترجمه برای تعیین سطح دانشجویان استفاده شد. با استفاده از رویکرد تداخل گرا در سنجش پویا و طراحی آزمون رایانه ای و تشریحی تعیین سطح ترجمه، دانشجویان طی دو مرحله، در سه گروه طبقه بندی شدند. بعلاوه، با توجه به بسامد خطاهای دانشجویان در هریک از خردتوانش های ترجمه در فرآیند آزمون ، تعیین سطح به صورت مبحثی نیز صورت گرفت. نتایج آزمون آزمایشی نرم افزار نشان داد که آزمون، معیار معتبری برای سنجش قابلیت های کنونی و ظرفیت ذهنی افراد در مهارت ترجمه محسوب می شود و از سطح روایی و پایایی قابل توجهی برخوردار است. تحلیل نتایج آزمون بیانگر نقش برجسته سنجش ظرفیت یادگیری در کنار سنجش توانایی کنونی ترجمه در گروه بندی جامع تر دانشجویان است. اطلاعات حاصل از این سنجش می تواند در طراحی برنامه ریزی آموزشی آتی دانشجویان مفید واقع شود.
