کسب و تقویت توانش ترجمه ادبی، امری مهم در آموزش ترجمه ادبی بشمار می رود و هدف از آن، توانایی دانشجویان در بازگرداندن محتوا و سبک زبانی و کارکرد متون ادبی بصورت معادل در زبان مقصد است. برای نیل به این هدف، می توان با توجه به دیدگاههای نظری و عملی مختلف در آموزش ترجمه ادبی و نیز روشهای متنوع تدریس در کلاس درسی، به کسب و تقویت توانش ترجمه ادبی دانشجویان کمک کرد. مقاله پیش رو، این هدف را دنبال می کند که این توانش را از راه بررسی و استدلال موانع، مشکلات، و خطاهای ترجمه ادبی و نیز ارائه راهکارها و پیشنهادهای ترجمه با روش بازپس نگری به محصولات ترجمه، تقویت کند و در پی آن راهکار هایی آموزشی ارائه کند تا تدریس ترجمه ادبی بعنوان مهارت، با تاثیرگذاری بیشتری در محیط دانشگاهی صورت گیرد و در عین حال به بهبود کیفیت ترجمه های دانشجویان بیانجامد. رویکرد جستار حاضر به تبیین اهمیت سبک زبانی و کارکرد ترجمه در زبان مقصد است و با استناد به ترجمه حکایتی از هاینریش فُن کلایست، به این مهم می پردازد.
