مقاومت در برابر تغییر، پدیده ای است که مجریان تغییر را به تکاپو برای شناسایی چیستی، چرایی، چگونگی و نحوة مدیریت آن وامی دارد. این پژوهش با هدف رسیدن به درکی عمیق تر دربارة این پدیده از منظر کارکنان (اعضای هیئت علمی و غیرهیئت علمی) یک دانشگاه دولتی انجام شده است. راهبرد پژوهش، پدیدارشناسی هرمنوتیک و مشارکت کنندگان در آن، کارکنان دانشگاه یاد شده بودند که با استفاده از روش نمونه گیری نوعی، انتخاب و داده های کیفی از آنها به وسیلة ابزار مصاحبة باز تا مرحلة اشباع نظری گردآوری شده بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار Maxqda استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که شش دسته عوامل فردی، شغلی، گروهی، مدیریتی، سازمانی و محیطی در بروز مقاومت در برابر تغییر در این سازمان اثر دارند؛ همچنین بر اساس یافته های پژوهش مشخص شد اعضای سازمان از لحاظ گونه شناسی مقاومت در برابر تغییر، به چهار گونة ستادی های پیشکسوت، نوپا، وابسته و صفی ها تقسیم می شوند
