تحلیلی بر گردشگری شهری در بازآفرینی بافت های تاریخی از دیدگاه ساکنین محلی با بهره گیری از روش تحلیل عاملی (نمونه موردی: شهر شیراز) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

بازآفرینی شهری با محوریت گردشگری به عنوان رویکردی متأخر در دو دهه اخیر، جهت حفاظت و صیانت از بافت های ارزشمند تاریخی مطرح بوده است. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی با هدف شناسایی تأثیر گردشگری شهری بر بازآفرینی بافت های تاریخی از دیدگاه ساکنین محلی تدوین شده است، و ابزار گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه بوده است. حجم نمونه 400 نفر از ساکنین محلی و به منظور تحلیل داده از نرم افزار LISRELL استفاده شده است. در این پژوهش چهار محدوده بازآفرینی شده شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفته ﻭ از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP، محدوده زندیه انتخاب گردید. یافته های حاصل از پرسش ساکنین محلی بر اولویت بندی ابعاد تأثیرگذار بر بازآفرینی شهری گردشگری محور به ترتیب بر ابعاد اجتماعی با ضریب همبستگی97/0، ابعاد اقتصادی با ضریب همبستگی 90/0، ابعاد فرهنگی با ضریب همبستگی 90/0 و کالبدی با ضریب همبستگی 83/0، دلالت دارد.