ارزیابی توسعه پایدارزیست محیطی در روستاهای شالیکار نمونه موردی : سکونتگاههای روستایی شهرستان نکاء (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

 محیط زیست از مباحث اصلی توسعه پایدار است که نقش مؤثری در گسترش فعالیت های اقتصادی در سکونتگاه های روستایی دارد. سکونتگاه های روستایی در حال حاضر به دلیل فعالیت های کشاورزی تنگناهای زیست محیطی قابل توجهی را تجربه می کنند. با توجه به اینکه محصول اصلی شمال کشور برنج است، حفاظت زیست محیطی و توجه به منابع آب و خاک در پایداری اقتصاد و جمعیت روستاهای شالیکار نقش بسزایی دارد. این پژوهش به بررسی تأثیرات کشت برنج بر توسعه پایدار زیست محیطی پرداخته است. جامعه آماری مورد مطالعه، شالیکاران روستاهای شهرستان نکاء استان مازندران هستند که براساس فرمول کوکران تعداد 262 خانوار نمونه انتخاب شدند. براساس یافته های میدانی، محصول برنج با توسعه پایدار زیست محیطی همبستگی مثبت دارد که برابر با 981/0 است. همچنین براساس نتایج ارزیابی مدل پایداری پرسکات- آلن، وضعیت زیست محیطی کشاورزی در روستاهای مورد مطالعه با امتیاز 351/0 در سطح پایداری ضعیف قرار دارد؛ به صورتی که براساس یافته های میدانی، گویه های حفظ تنوع ژنتیکی و استفاده صحیح از مواد شیمیایی و سمی در سطح پایداری ضعیف و گویه های حفاظت و بهره برداری از آب شیرین، بهره برداری پایدار از منابع خاک، نحوه عمل درباره مسائل زباله ها و فاضلاب ها در سطح پایداری متوسط قرار دارند. در این راستا گسترش فعالیت های ترویجی در زمینه حفظ منابع آب و خاک و تشویق روستاییان بر به کارگیری کشاورزی ارگانیک، عدم به کارگیری کود و سم و اتخاذ راهکارهای جلوگیری از فرسایش خاک در پایداری زیست محیطی سکونتگاه های روستایی می تواند تأثیرگذار باشد.