هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان تأثیر آموزش معنویت بر تاب آوری و کیفیت زندگی زنان مطلقه بود. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعة آماری این پژوهش را کلیة زنان مطلقه تحت حمایت کمیتة امداد امام خمینی (ره) منطقه 9 شهر تهران تشکیل دادند که از طریق روش نمونه گیری هدفمند تعداد 60 نفر از این زنان انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. ابزار پژوهش، پرسشنامة تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامة کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. ابتدا پیش آزمون برای گروه ها انجام شد و سپس گروه آزمایش طی 8 جلسة 90 دقیقه ای برنامة معنویت درمانی را دریافت نمود. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری بررسی شدند. نتایج نشان داد که آموزش معنویت بر ارتقای تاب آوری و کیفیت زندگی زنان مطلقه مؤثر است (0.01 >P). با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود روان شناسان و مشاوران به زنان مطلقه کمک کنند تا با توجه بیشتر به مقولة معنویت و مؤلفه های آن به عنوان یکی از عوامل مؤثر در زندگی، بتوانند میزان تاب آوری خود در برابر ناملایمات حاصل از پیامدهای طلاق را افزایش داده و کیفیت زندگی خود را ارتقا بخشند.