مقدمة مترجم به عنوان روایت شخصی مترجم، از مسائل مهم اما مغفول مانده در مطالعات ترجمه در ایران است. مطالعة حاضر به بررسی روایت مقدمه های مترجمان بر آثار داستانی ترجمه شده توسط آن ها از زبان های گوناگون به فارسی در طول شش دهه (1330-۱۳۹۰) در ایران می پردازد. به این منظور سه سؤال برای پاسخ به چیستی روایت های مترجمان در این مقدمه ها، چگونگی تغییر این روایت ها در طول شش دهه در ایران و تفسیر کارکردگرایانة این تغییرات مطرح شده است. پیکرة مورد استفاده در این تحقیق شامل صد و چهار اثر داستانی، اعم از رمان و مجموعه داستان، می باشد که به شیوة نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در سه سطح فرم، محتوا و کارکرد بررسی شدند. یافته های تحقیق تغییرات معناداری را در روایت مترجمان در طول شش دهه نشان داده است.