هدف از این مقاله ارائه روش شناسی ژیلبر دوران و پیاده کردن آن به صورتی روش مند و علمی روی اثری از گوستاو فلوبر ( سه قصه، افسانة سن ژولین مهمان نواز ) است. در واقع، با تحلیل این اثر، هدف یافتن معنا از خلال این اثر است. نگارندگان این مقاله سعی دارند این روایت را بر اساس روش اسطوره-نقد و اسطوره-تحلیل بررسی کنند تا بتوانند به این پرسش پاسخ دهند: نظام تخیلی فلوبر در این روایت چگونه تولید معنا می کند؟ این نظام تخیلی الهام گرفته از کدام اسطوره است؟ و چرا این یا آن تصویر به ذهن تحمیل شده است و چه تصاویر دیگری را به صورت بافتی فرا می خواند یا چه نحو تخیلی را نشان می دهد. برای پاسخ به این پرسش بنیادین فرض را بر این گذاشته ایم که از آن جائی که هر اثر ناب ادبی الهام گرفته از بافت گفتمانی و فرهنگی خود است و الهام گرفته از اسطوره های همان فرهنگ است، پس بخش اول این اثر باید از اسطوره های قهرمانی و بخش دوم آن باید از اسطوره های مذهبی شکل گرفته باشد.
