پیشرفت علوم زبان روزبه روز لایه های نهانی و زیرین زبان را برایمان آشکارتر می کند و علم ترجمه شناسی نیز به نوبة خود ما را به کشف شگفتی هایی که در برخورد و تماس زبان ها در جریان ترجمه به وجود می آیند، رهنمون می سازد. در این پژوهش تأکید ویژة ما بر اهمیت واقعیت فرازبان در کار ترجمه است. فرازبان هرچند از زبان نشئت می گیرد و با زبان پدید می آید، ریشه در بطن فرهنگ قومی دارد. برای تسهیل در طرح چنین فرضیه ای پا را از طرح فرآیندهای اصلی ترجمه (فرانسه -فارسی) فراتر نهاده و با کمک سبک شناسی تطبیقی نشان خواهیم داد که چگونه نشانه های زبانی یا صورت های کلامی به خودی خود قابل ترجمه نیستند، یا اگر باشند حاوی تمام ابعاد معنا نیستند. در انتقال معنا معیارهایی همچون «سنخ عادی» یا «سنخ غیرعادی» امور اهمیت می یابند که صرفاً با توجه به تقابل فرهنگ مبدأ و فرهنگ مقصد مطرح و مشخص می گردند.
