ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻓﺮم ﻣﻌﻤﺎري و ﺳﺎزه ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﻮاﻫﺪ ﺑﺴﻴﺎر در ﻣﻌﻤﺎري سنتی اﻳﺮان ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺳ ﻠﺠﻮﻗﻲ و ﺗﻴﻤ ﻮري و در اروﭘ ﺎ ( ﺑﻮﻳﮋه ﮔﻮﺗﻴﻚ) وﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﻲ اﻛﺜﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. و در معماری های جدید مانند معماری های، تک از سازه به عنوان زیبایی در معماری استفاده میشود در این مقاله سعی برآن شده که با شناخت و جایگزینی سازه های مدرن به جای سازه های سنتی که البته با تکنولوژی زمان خود هماهنگ بوده معماری سنتی را با سازه جدید تلفیق کنیم ﺗﺎ اﻳﻦ دو ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ (ﻣﻌﻤﺎري و ﺳﺎزه) زﻳﺒﺎﻳﻲ و اﺳ ﺘﻮاري ﺟﺪﻳ ﺪي را با حفظ عناصر و حس معماری سنتی ﺷ ﻜﻮﻓﺎ ﻛﻨﻨ ﺪ. ﺑﻲ ﺗﺮدﻳﺪ زیبایی یک اثر معماری ﺑﻪ هماهنگی و یکپارپگی ﻓﺮم ﺳﺎزه و ﻓ ﻀﺎي ﻣﻌﻤ ﺎري اﺳ ﺖ. ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﻓﺮم معماری سنتی و ﺳﺎزه های مدرن میتواند ﺗﻨﺪﻳﺲ ﺧﺎﺻﻲ را ﭘﺪﻳﺪ آورد ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻼﻗﻴﺖ در ﺳ ﺎزه، ﻓ ﺮم معماری و ﻓ ﻦآوري ﻫ ﺎي وﻳ ﮋه اي در ﺳﺎﺧﺖ و همچنین ارتقاع و حفظ معماری ایرانی باشد.