انتقال جاری فعالیتهای اقتصادی به اقتصاد دانشمحور، مرحلهای در تکامل اقتصاد دانشی است. این انتقال نوعی جابجایی پارادایمی از اقتصاد انرژیمحور به اقتصاد اطلاعاتمحور مبتنی بر داراییهای دانشی و سرمایه فکری محسوب میشود. بر این اساس، این پژوهش درصدد توسعه نظریهها در رابطه با داراییهای دانشی و ارائه یک الگوی جامع به منظور اندازهگیری داراییهای دانشی ملی برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار است. در این مقاله به کمک تکنیک تحلیل عاملی و الگوسازی معادلات ساختاریافته، تأثیرگذاری دو سازه جدید یعنی قابلیتهای محیطی و سرمایه اجتماعی به همراه متغیرهای معمول در اندازهگیری سرمایه فکری یعنی سرمایه ساختاری و سرمایه انسانی، مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تجربی این مطالعه نشان میدهد که سه نوع سرمایه ساختاری، انسانی و اجتماعی به عنوان مؤلفههای اصلی سرمایه فکری، به طور مثبتی با یکدیگر همبستگی داشته و همافزایی دو متغیر سرمایه ساختاری و اجتماعی تحت تأثیر متغیر قابلیتهای محیطی، بر افزایش داراییهای دانشی- سرمایه فکری پایدار ملی جهت دستیابی به مزیت رقابتی پایدار تأثیرات مثبتی خواهد داشت.
