این مقاله به بررسی تصحیح خطاهای کلامی زبان آموزان توسط معلمان در کلاس های انگلیسی به عنوان زبان دوم می پردازد. هدف از این تحقیق عبارت است از بررسی این که آیا بین استفاده معلمان از انواع خطاهای زبانی و بافتهای اینگونه تصحیحات ارتباطی وجود دارد، و آیا می توان تمرکز روی شکل را با آموزش تعاملی در سطح تصحیح خطاهای زبانی ترکیب کرد. آوا نویسی 25 درس ضبط شده را پنج معلم (پنج درس از هر معلم) و 31 ساعت تعامل کلاسی، داده های این تحقیق را تشکیل می دهد. یافته ها نشان می دهد نوع بافتی که در آن تصحیح خطای زبانی صورت می گیرد نوع بازخورد اصلاحی معلم را در مقابله با خطاهای زبان آموزان تحت تاثیر قرار می دهد. نتایج حاصله حاکی از آن است که تصحیحات غیرمستقیم برجسته می تواند بعنوان یکی از راهبردهای "تمرکز دوگانه" برای ترکیب تمرکز روی شکل و معنی بکار رود.
