دشواری تکلیف

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنی ها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحه تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخص های تعادل (کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی) از طریق دستگاه تعادل سنج بایودکس ثبت شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمون ها 20 ثانیه بود. یافته ها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی شاخص میانی- جانبی تعادل (02/0 =P) افزایش معنادار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، شاخص های کلی (001/0 =P)، قدامی- خلفی (01/0 =P) و میانی- جانبی تعادل (01/0 =P) کاهش معنادار داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی نوسان قامت را افزایش می دهد و ارائه بازخورد بینایی می تواند نوسان قامت را کم کند و تعادل را بهبود بخشد.

هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف بر دقت و الگوی حرکتی مهارت ورزشی پات گلف بود. بدین منظور، 30 دانشجوی مبتدی (14 دختر و 16 پسر؛ میانگین سنی 64/1 ± 1/21 سال) بصورت شبه تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اکتساب به شرکت کنندگان گروه خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، 150، 175 و 200 سانتی متری) را انتخاب و تمرین کنند. برنامه تمرین هر آزمودنی گروه خودکنترل مبنایی شد برای برنامه ریزی تمرین فواصل از پیش تعیین شده یکی از آزمودنی های متناظر در گروه جفت شده. یادگیرندگان در مرحله اکتساب هشت بلوک 10 کوششی تمرین کردند. در روز دوم، آزمون های یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد اجرا شد. خطای شعاعی (مرحله اکتساب و آزمون ها) و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف (آزمون ها) با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون t تحلیل شد. بر اساس نتایج، خطای شعاعی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب نسبت به گروه جفت شده تفاوت نداشت (709/0=p)، اما در آزمون های یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد کمتر بود (001/0 > p در همه موارد). همچنین، الگوی حرکتی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب و آزمون های مختلف نسبت به گروه جفت شده برتری داشت (001/0 > p در همه موارد). مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش توجیه شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دست برتری و دشواری تکلیف بر مؤلفه های رفتاری و عصبی تکلیف مبادله سرعت- دقت بود. پژوهش ازنوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف، بنیادی بود. شرکت کنندگان 20 دانش آموز ۱۴ و 15 ساله بودند. ابزارها شامل EEG چهارکاناله، قلم نوری و حسگر، لپتاپ، مترونوم و نرم افزارTarget-Tapping-Test  بود.شرکت کنندگان براساس نمراتپرسش نامه دست برتریادینبررگ، به دو گروهچپ برترو راست برتر تقسیم شدند و در مدت زمان ۳۰ ثانیه تکالیف سرعت- دقت ساده و دشوار را با دست برتر و غیربرتر انجام دادند؛ به طوری که خروجی رفتاری از قلم نوری و پد لمسی (خطاهای فضایی و زمانی) و داده های EEG از نواحی مغزی ثبت شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.نتایج نشان داد که دست غیربرتر بیش از دست برتر تحت تأثیر دشواری تکلیف قرار گرفت و خطای فضایی بیشتری داشت. دست برتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف تأثیر معناداری نداشت. میانگین وقفه زمانی در اندام غیربرتر برای تکلیف دشوار بیش از تکلیف آسان بود. در ناحیه C3، توان موج گاما در تکلیف دشوار بیشتر و در افراد راست دست در دست غیربرتر بالاتر بود. در ناحیه F4 ، توان موج آلفا برای افراد چپ دست درهنگام انجام حرکت دشوار بالاتر از تکلیف آسان بود.به نظر می رسد که در تکالیف نیازمند دقت و سرعت، خطاهای فضایی و زمانی تحت تأثیر دشواری تکلیف قرار می گیرند؛ ولی خطای زمانی بیش از خطای فضایی تحت تأثیر دشواری تکلیف است تا دست برتری. همچنین، نواحی حرکتی نیمکره چپ و فورنتال نیمکره راست مهم تر از سایر نواحی در اجرای تکلیف هستند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دست برتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف و دقت زمانی تکلیف مبادله سرعت- دقت فیتز بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه دست برتری ادینبورگ، قلم نوری، دستگاه سنجش مبادله سرعت- دقت، لپ تاپ، کرنومتر و مترونوم بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان 14 و 15 ساله و نمونه را 20 نفر تشکیل دادند (20=n) که به روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به دو گروه 10 نفره راست دست و چپ دست تقسیم شدند. هر آزمودنی چهار کوشش 30 ثانیه ای تکلیف ضربه زنی دوطرفه به اهداف موردنظر را هماهنگ با صدای مترونوم انجام می داد. کوشش ها شامل دو تکلیف آسان و دشوار بود که آزمودنی هر تکلیف را با دست برتر و غیربرتر، هماهنگ با صدای مترونوم که با ضرباهنگ 300 هزارم ثانیه تنظیم شده بود، انجام داد. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری در سطح معنا داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که دست برتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف تأثیر معناداری ندارد (973/0p= و 611/0p=). همچنین دست برتری بر میانگین وقفه زمانی نیز تأثیر نداشت (135/0p= و 785/0p=)، ولی در اندام غیربرتر میانگین وقفه زمانی برای تکلیف دشوار بیش از تکلیف آسان بود (001/0p=). به نظر می رسد شرکت کنندگان در تکالیف دشوار با کاهش سرعت حرکت سعی می کنند میزان خطای فضایی را ثابت نگه دارند و سرعت را فدای دقت فضایی می کنند. همچنین خطای زمانی (میانگین وقفه) بیشتر تحت تأثیر دشواری تکلیف است تا دست برتری.

جهت بهبود عملکرد ورزشکاران است که یکی از راهکارهای شناختی که در ورزش کاربرد دارد خودگفتاری است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی، بر یادگیری مهارت های پایه بسکتبال با درجاتی از پیچیدگی و دشواری در دانشجویان دختر بود. 57 دانشجوی دختر با میانگین سنی 82/0±19 سال، به طور تصادفی به 4 گروه تکالیف با پیچیدگی کم، پیچیدگی زیاد، دشواری کم و دشواری زیاد تقسیم شدند. تکلیف با پیچیدگی کم "دریبل سرعتی "، پیچیدگی زیاد " دریبل با مانع"، دشواری کم "پرتاب آزاد بسکتبال از فاصله 1.50متری "و دشواری زیاد" پرتاب آزاد از فاصله 3 متری" بود. قبل از شروع تمرینات پیش آزمون گرفته شد. آزمودنی ها در مرحله اکتساب 16 بلوک 5 کوششی را تمرین کردند، سپس آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون یادداری را در 1 بلوک 5 کوششی، اجرا کردند. آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را در آزمون اکتساب و یادداری گروه های آزمایش با درجاتی از پیچیدگی و دشواری نشان دادبه عبارتی یافته ها نشان داد خودگفتاری آموزشی بر اجرا و یادگیری مهارت با درجاتی از پیچیدگی و دشواری تاثیر دارد و همچنین ، بر درجاتی از کم یا زیاد بودن پیچیدگی و دشواری نیز موثر است به طوری که این تاثیر بر درجات کم نسبت به زیاد مشاهده شد. خودگفتاری آموزشی بر اجرای و یادگیری مهارت های بسکتبال با درجاتی از پیچیدگی و دشواری تاثیر دارد . ضمن این که این تاثیر خود گفتاری آموزشی در درجات کم نسبت به درجات زیاد از پیچیدگی و دشواری مشاهده شد

هدف : یادگیری مهارت های حرکتی توسط مشاهده مدل به ندرت در کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی بررسی شده است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین مشاهده ای با استفاده از نمایش نقاط روشن بر اکتساب بازنمایی درونی مهارت های حرکتی با دشواری های مختلف در کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی انجام شده است. روش : بیست کودک مبتلا به عقب ماندگی ذهنی متوسط و 20 کودک سالم آزمون مرتب سازی تصاویر مهارتهای حرکتی پرتاب آزاد بسکتبال و پرتاب بیسبال را قبل و بعد از مشاهده مدل نقاط روشن انجام دادند. تعداد تصاویری که به درستی مرتب شده بودند و زمان مرتب سازی این تصاویر به عنوان متغیرهای وابسته اندازه گیری شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی عملکرد خود را در پرتاب آزاد بسکتبال از پیش آزمون تا پس آزمون به طور معنی داری بهبود دادند، اما در مهارت پرتاب بیسبال این بهبود مشاهده نشد. همچنین یافته ها نشان داد که کودکان سالم نسبت به کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی در مرتب سازی تصاویر مربوط به مهارت پرتاب بسکتبال عملکرد بهتری نشان دادند، اما در مهارت پرتاب بیسبال تفاوت معنی داری در دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری : با توجه به توانایی کودکان عقب مانده ذهنی برای یادگیری مهارت های حرکتی توسط مشاهده مدلهای نقاط روشن و همچنین نقش دشواری مهارت حرکتی مورد بحث قرار می گیرد.

زمینه : مطالعات متعددی به بررسی سطوح دشواری تکلیف و یادگیری تکلیف پرداخته اند. اما پژوهشی که به استفاده از رویکرد یادگیری ماشین و به طور خاص سیستم های استنتاج عصبی - فازی به مدل سازی میزان دشواری تکلیف حرکتی پرتاب کردن با شرایط دشواری گوناگون در بین سالمندان مغفول مانده است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سطوح دشواری متفاوت بر یادگیری تکلیف پرتاب کردن در سالمندان: تأکید بر روش های یادگیری ماشین بود. روش: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با 4 گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان سالمند راست دست در سال 1397 با دامنه سنی 70- 60 سال شهرستان مشهد بود. 120 سالمند با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 8 گروه 15 نفری (4 گروه آزمایش و 4 گروه گواه) جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر تکلیف شرکت کنندگان پرتاپ دیسک برگرفته از پژوهش سانلی و لی بود (سانلی و لی، 2015) بود. تحلیل داده ها ب ا استفاده از ک دنویسی به روش انفیس با بهره گیری از سیستم س وگن و انج ام ش د. یافته ها : افراد در گروه آزمایش در شرایط یادگیری وضعیت بهتری نسبت به گروه گواه داشتند. همچنین برترین سناریوی سیستم استنتاج فازی - عصبی تطبیقی در مرحله یادداری در گروه آزمایش شماره 1 با کمترین خطای0/73 =RMSE برای داده های بررسی انتخاب شد. نتیجه گیری : استفاده از سیستم استنتاج عصبی فازی و ایجاد شبکه های عصبی - فازی موفقیت آمیز بوده و باعث کاهش قابل توجهی در خطای پیش بینی شد که خصیصه قابل توجهی در همگرایی سریع و دقت بالا دارد

به نظر می رسد ترکیب خودکنترلی دشواری تکلیف با دشواری تحمیلی از خارج باعث بهبود بهتر عملکرد نسبت به شرایط کاملا خودکنترل شده می شود(1). هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا و انتها تمرین بر یادگیری حرکتی بود. بدین منظور، به صورت تصادفی 48 دانش آموزان مبتدی مقطع متوسطه دوم با میانگین سنی (75/1± 5/17) سال، در چهار گروه شامل گروه کاملاخودکنترل، خودکنترل در ابتدا، خودکنترل در انتها و جفت شده به صورت تصادفی قرار گرفتند. در مرحله اکتساب که شامل 100کوشش می باشد به شرکت کنندگان گروه های خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل، (3،5/3،4،5 /4، 5) متری را برای پرتاب بسکتبال انتخاب و تمرین کنند. میانگین نمرات دقت پرتاب بسکتبال در مرحله اکتساب و آزمون های یادداری و انتقال با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که خودکنترلی دشواری تکلیف باعث بهبود دقت نسبت به گروه جفت شده شد (0.001 P=) . همچنین، نتایج گروه خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا نسبت به گروه انتهای تمرین بهتر بود (0.001 P=) و دقت گروه خودکنترلی دشواری در ابتدا نسبت به گروه خودکنترلی دشواری تکلیف و گروه جفت شده به طور معناداری بهتر بود (0.001 P=). به طورکلی مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش، دیدگاه پردازش اطلاعات و دیدگاه شناختی توجیه شد.