ربات اجتماعی

این پژوهش با هدف بررسی تجربه های دانشگاهی و حرفه ای فراگیران در کاربرد ربات های اجتماعی برای آموزش زبان پزشکی انجام شد. با کاربرد طرح موازی در فازهای کمی و کیفی، این پژوهش متممی با انتخاب به شیوه ی نمونه گیری آسان از بین 389 فراگیر دختر و پسر فارسی و غیر فارسی زبان مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی علوم پزشکی انجام شد. با تقسیم تصادفی شرکت کنندگان به دو گروه داستان پردازی یاددهنده ها و فراگیران، نخست یک پیمایش برخط برگزار شد که نگرش فراگیران را راجع به زبان آموزی دانشگاهی مبتنی بر ربات های اجتماعی جویا شد. با شروع دوره ی 16 جلسه ای، شرکت کنندگان در هر جلسه با داستان پردازی، مهارت های خواندن و نوشتن با اهداف پزشکی را بر روی ربات اجتماعی تمرین کردند. سپس، اساتید رشته های تخصصی با همکاری اساتید آموزش زبان به آموزش و ارزیابی انفرادی شرکت کنندگان پرداختند. در جلسه ی هشتم، بار دیگر پیمایش برگزار شد. در پایان دوره، با برگزاری یک جلسه ارزیابی در عرصه های بهداشتی و درمانی، عملکرد نوشتاری و خوانداری شرکت کنندگان حین رفع نیازهای بیماران از طریق یک آزمون بالینی ارزیابی شد. شش هفته بعد، شرکت کنندگان منتخب به پرسش های مصاحبه ی متمرکز پاسخ گفتند. نتایج نشان داد که حضور فراگیران در داستان پردازی طرفداران برای تمرین مهارت های زبان با اهداف پزشکی، جریان درک خوانداری و نوشتاری را تسهیل کرد. تحلیل حاصل از پاسخ شرکت کنندگان به پرسشنامه ی نگرش همسو، حضور مشارکت گونه ی فراگیران در جریان تمرین و یادگیری را در کاربست پذیری ربات های اجتماعی دورحضور در زبان آموزی با اهداف پزشکی پررنگ جلوه می داد. راه توسعه ی زبان آموزی پزشکی مبتنی بر ربات های اجتماعی تمرکز بر تجربیات و دانش فراگیران است.

این پژوهش مداخله ای، با طرح موازی به آموزش کاوی حضورِ فعال نوجوانان در جامعه های کوچکِ تمرین برای یادگیری مهارت درک خوانداری زبان های خارجی از طریق آموزش با ربات اجتماعی به وسیله واقعیت افزوده می پردازد. به این منظور، با کاربرد طراحی آزمایش ها، 552 دانش آموز دختر و پسر فارسی و غیر فارسی زبان از رده سنی 11-12 سال به شیوه گزینش طبقه بندی انتخاب شدند. آن ها به شکل تصادفی به دو گروه دسته بندی شدند تا مهارت درک خوانداری انگلیسی، عربی و یا فارسی را به عنوان زبان خارجی فرا گیرند. تمرین جمعی مهارت های خوانداری زبان های خارجی به وسیله واقعیت افزوده پیش ساخته یا خودساخته برای آموزش محتوای خوانداری به ربات اجتماعی، پیش از آموزش و ارزیابی انفرادی برخط در مرحله بررسی کمی سبب شد تا این پژوهش در قالب کلاس های معکوس طبقه بندی شود. رویدادنگاری آموزش دهنده ها در دوره آموزشی، مرحله بررسی کیفی این پژوهش را شکل داد. تحلیل ورایانس (با اندازه های مکرر) روی داده های به دست آمده از ارزشیابی مهارت خوانداری شرکت کنندگان، نشان دهنده کارایی مشارکت در تمرین و یادگیریِ درک مطلب، با استفاده از آموزش به ربات های اجتماعی از طریق واقعیت افزوده خودساخته بود. به شکل مشابه، برداشت یاددهنده ها، حضور فعال فراگیرندگان را عامل مهمی در موفقیت آموزش خواندار زبان های خارجی، از طریق واقعیت افزوده ربات های اجتماعی جامعه های کوچک قلمداد می کرد.

زمینه و هدف: امروزه ربات ها نقش پررنگی در زندگی ما انسان ها پیدا کرده اند. در سال های اخیر، ربات های اجتماعی به بخشی از انواع فعالیت های انسانی تبدیل شده اند، بویژه در برنامه هایی مانند سرگرمی، آموزش، همراهی که شامل کودکان نیز می شود، علاقمندی این کار در تعامل ربات های اجتماعی با کودکان در زمینه آموزش های ویژه است. هدف این پژوهش بررسی سیستماتیک کاربرد و چالش های استفاده از ربات ها در آموزش ویژه بود. روش: برای شناسایی چالش ها و کاربرد ربات های اجتماعی، از 2 روش اسنادی و گروه های مرجع استفاده شد. در ابتدا و پس از بررسی منابع مرتبط، درمجموع 355 منبع شناسایی شد که 26 مورد از آنها براساس ملاک های سودمندی، به طور دقیق تر ارزیابی شد. پس از تحلیل چندمرحله ای و استخراج یافته ها، موارد به نسبت مشترک با یکدیگر تلفیق و در 3 بخش حوزه های اصلی، ابعاد و نشانگرهای کیفیت دسته بندی شدند. در گام بعدی، پس از بررسی اعتبار یافته ها به روش مرور همتا، این یافته ها متناسب با شرایط پالایش شدند. یافته ها: با توجه به چالش های موجود، نتایج نشان داد، ربات های اجتماعی در دستیابی به اهداف درمانی و آموزشی بویژه برای حمایت از کودکان با نیازهای ویژه مؤثر بودند. نتیجه گیری: این مطالعه تعداد زیادی تلاش برای به کارگیری ربات های اجتماعی در آموزش ویژه کودکان با آسیب های مختلف، بویژه در سال های اخیر و همچنین طیف گسترده ای از ربات های اجتماعی از بازار را نشان داد که در چنین فعالیت هایی مشارکت دارند. همچنین با توجه به نقش پرررنگی که ربات ها در آموزش خصوصاً آموزش ویژه می توانند ایفا کنند و با عنایت به یافته های پیشین که حا کی از تأثیرات مثبت ربات های اجتماعی در آموزش و درمان کودکان با نیازهای ویژه بود. نتیجه اصلی این کار این است که زمینه خاص کاربرد ربات های اجتماعی در اولین گام توسعه است با این حال، انتظار می رود که در س