سیاست گذاری ورزشی

جهانی شدن فرایندی است که طی آن، قواعد و نهادهای محلی، ملی و منطقه ای در فضای شبکه ای و جهانی قرار می گیرند. چنین فرایندی در نگرش «شولت و گیدنز» به مفهوم عام گرایی هنجاری و نهادی تلقی می شود. در فرایند جهانی شدن، شاهد ظهور طیف گسترده ای از حوزه های تحول فرهنگ و کنش بازیگران هستیم که در فضای جهانی قرار گرفته و نقش خود را تحت تأثیر نهادهای فراملی ایفا می کنند. در سال های پایانی قرن 20، مانوئل کاستلز مفهوم جامعه شبکه ای را در ارتباط با ساختار اقتصادی، اجتماعی، ورزشی و خانوادگی قرن 21 به کار گرفت. ارزیابی های تاریخی و نهادی بیانگر این واقعیت است که اولین حوزه تحول نهادهای جهانی مربوط به عرصه های اقتصادی می باشد. نهادهای سیاسی و امنیتی نیز به گونه تدریجی در فضای قواعد و سیاست های عمومی نظام جهانی قرار گرفتند. پرسش اصلی مقاله آن است که «سیاست گذاری قواعد و نهادهای ورزشی در عصر جهانی شدن دارای چه ویژگی ها و فرایندی خواهد بود؟» فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که «سیاست گذاری ورزشی در عصر جهانی شدن مبتنی بر عام گرایی قواعد و نهادهای ورزشی بوده و در فضای جامعه شبکه ای ایفای نقش می کند.» در تبیین مقاله از « رهیافت جهانی شدن و سیاست گذاری نهادی شولت» استفاده می شود که معطوف به یکپارچه سازی الگوهای کنش و قواعد رفتاری بازیگران خواهد بود. در انجام پژوهش از روش تحلیل داده ها و تحلیل محتوا استفاده می شود.

هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل تأثیرات آینده نگاری سازمانی بر سیاست گذاری در صنعت ورزش ایران می باشد. به روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع پیمایشی بود و از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران و متخصصان مربوط به موضوع تحقیق است. در مرحله اول برای تدوین چارچوب که نیازمند کشف و تفسیر است، از تکنیک اسنادی استفاده شد و در مراتب بعدی برای طراحی دقیق تر و تکمیل جزییات مدل و روابط عوامل مؤثر، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. در تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی همچون توزیع فراوانی با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد آینده نگاری سازمانی بر ساختار و نظام ورزش با ضریب 559/0 تاثیرگذار است. آینده نگاری سازمانی بر مشارکت ورزشی با ضریب 460/0 دارای تأثیر معنی داری است. آینده نگاری سازمانی بر تأمین مالی با ضریب 454/0 دارای تأثیر معنی داری است. ساختار و نظام ورزش بر فرایند سیاست گذاری ورزشی با ضریب 287/0 دارای تأثیر معنی داری است. مشارکت ورزشی بر فرایند سیاست گذری ورزشی با ضریب 555/0 دارای تأثیر معنی داری است. تأمین مالی بر فرایند سیاست گذری ورزشی با ضریب 013/0 دارای تأثیر معنی داری نیست. مقدار GOF برای مدل تحقیق دارای ضریب مطلوب و قابل قبول (326/0) می باشند که نشان می دهد مدل از برازش کلی مناسبی برخوردار است.

هدف این تحقیق بررسی نقش مرجعیت علمی نشریات مدیریت ورزشی در فرآیند سیاست گذاری ورزشی در ایران است. این تحقیق به دنبال شناسایی تأثیرات نشریات علمی معتبر بر سیاست گذاری های ورزشی، چالش ها و موانع موجود در ارتباط بین این نشریات و سیاست گذاران، و ارائه راهکارهایی برای بهبود فرآیندهای سیاست گذاری است. این تحقیق با رویکرد مروری و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. داده های مورد نیاز از طریق بررسی منابع علمی معتبر، مقالات منتشر شده در نشریات داخلی و خارجی، و تحلیل نتایج پژوهش های مرتبط جمع آوری شده است. در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از تحلیل محتوا و بررسی پیشینه تحقیق، نقش مرجعیت علمی در سیاست گذاری ورزشی در ایران مورد بررسی قرار گیرد. یافته های تحقیق نشان داد که نشریات علمی معتبر می توانند تأثیر قابل توجهی بر سیاست گذاری های ورزشی داشته باشند. با این حال، در ایران موانع متعددی از جمله عدم ارتباط موثر بین نشریات علمی و سیاست گذاران، موانع فرهنگی و مدیریتی، و عدم استفاده کافی از دانش علمی در تدوین سیاست ها، باعث کاهش تأثیرگذاری این نشریات شده است. نتایج همچنین نشان داد که تقویت تعامل بین دانشگاه ها و نهادهای دولتی، توسعه شبکه های علمی و ارتقاء همکاری های بین المللی می تواند به بهبود فرآیندهای سیاست گذاری ورزشی در ایران کمک کند. مرجعیت علمی نشریات مدیریت ورزشی نقش مهمی در بهبود کیفیت و کارآمدی سیاست گذاری های ورزشی در ایران دارد. با این حال، برای بهره گیری بهتر از این منابع علمی، لازم است تا موانع موجود رفع شده و ارتباطات بین پژوهشگران و سیاست گذاران تقویت گردد. پیشنهاد می شود که تحقیقات بیشتری در زمینه های مرتبط با چالش های سیاست گذاری ورزشی در ایران انجام شود تا راهکارهای مناسبی برای بهبود این فرآیندها ارائه گردد.