مدیریت و توسعه ورزش

هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه راهبردهای توسعه صنعت گردشگری ورزشی تفریحی در ایران است. روش شناسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری متشکل از دویست نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه ها در دو حوزه گردشگری و ورزش و همچنین مدیران عالی فدراسیون ها، وزارتخانه ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک و مدیران عالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شهر تهران بودند. انتخاب نمونه آماری به صورت کل شماری بود. یافته ها: با مطالعه وضعیت موجود صنعت گردشگری ورزشی کشور و با استفاده از نظرات اعضای شورای راهبردی پرسشنامه تنظیم گردید. برای تعیین معنی داری گویه ها از آزمون دوجمله ای و برای رتبه بندی این گویه ها از آمار توصیفی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از معنی دار بودن 11 قوت، 14 ضعف، 8 فرصت و 10 تهدید درگردشگری ورزشی تفریحی در ایران بود. با مقایسه زوجی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای شناخته شده و سود جستن از نظرات اعضای شورای راهبردی پژوهش، هشت راهبرد جهت توسعه گردشگری ورزشی تفریحی در ایران پیشنهاد گردید. این راهبردها عبارت اند از: توسعه استراتژی برگزاری رویدادهای ورزشی ملی و بین المللی در مناطق دارای ظرفیت گردشگری ورزشی تفریحی، ایجاد سایت های مخصوص گردشگری ورزشی تفریحی در مناطق مختلف کشور، تدوین سایت های اینترنتی جهت تبلیغ و بازاریابی جاذبه های ورزشی تفریحی، تدوین نظامی جهت جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در گردشگری ورزشی تفریحی، تدوین و اجرای نظامی جامع جهت آنالیز و ارزیابی مداوم فواید مختلف گردشگری ورزشی تفریحی برای کشور، معرفی صنعت گردشگری ورزشی تفریحی به جامعه با انجام تبلیغات و بازاریابی در این زمینه، ایجاد نظامی جهت معرفی جاذبه های گردشگری ورزشی تفریحی در حاشیه رویدادهای ورزشی، پرورش نیروهای متخصص مدیریتی در بخش ها، نهادها و سازمان های مرتبط با گردشگری ورزشی و تدوین نظام جامع خصوصی سازی گردشگری ورزشی با توجه به سیاست های اصل 44. نتیجه گیری: در مجموع با توجه به اهمیت گردشگری ورزشی مدیران و برنامه ریزان بخش گردشگری و ورزش کشور باید اهتمام لازم را در جهت توسعه و بالندگی این صنعت از خود نشان دهند. در این میان از تعامل آگاهانه و سازنده ای که باید میان بخش ها، نهادها و سازمان های مختلف مؤثر و ذینفع در توسعه گردشگری ورزشی وجود داشته باشد نباید غافل ماند.

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه دیدگاه خبرگان در خصوص موانع جذب حامیان مالی در فوتبال حرفه ای ایران است. روش شناسی: روش پژوهش پیمایشی با نمونه ای متشکل از 116 نفر شامل 40 متخصص مدیریت ورزشی، 40 متخصص بازاریابی، 18 مدیرعامل باشگاه و 18 مدیر از حامیان مالی مورد استفاده قرار گرفت. از بین 116 پرسشنامه ارسالی به نمونه آماری پژوهش 99 پرسشنامه (85 درصد) برگشت داده شد. برای جمع آوری اطلاعات از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی محتوا و صوری آن توسط اساتید مدیریت ورزشی و بازاریابی دانشگاه های مختلف کشور بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون «آلفای کرونباخ» به میزان 84/0 تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری کروسکال والیس، کلموگروف اسمیرنف و دبلیو کندال در سطح معنی داری p≤0/05 استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که اولویت بندی پاسخ گویان از موانع جذب حامیان مالی در فوتبال حرفه ای ایران در قالب شاخص های باشگاهی، مدیریتی فوتبال، مربوط به حامی مالی و اجتماعی متفاوت است. همچنین، بین اولویت بندی موانع جذب حامیان مالی در فوتبال حرفه ای ایران از دیدگاه متخصصان مدیریت ورزشی، متخصصان بازاریابی، مدیران عامل باشگاه ها، و مدیران شرکت های حامی مالی تفاوت معنی داری وجود مشاهده شد. نتیجه گیری: وجود تفاوت در دیدگاه های 4 گروه این مطالعه می تواند نشانگر وجود خلأها و فاصله های موجود بین دیدگاه آکادمیک و دیدگاه اجرایی در صنعت فوتبال کشور باشد. جهت رفع موانع موجود، ترکیب و استفاده از دیدگا ه های تمامی گروه ها پیشنهاد می شود.

هدف: هدف این پژوهش پاسخ گویی به این سؤال است که آیا مدیریت ورزشی، خود باید به طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بپردازد؛ یا اینکه آمیزه بازاریابی از پیش طراحی شده را اجرا نماید. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 362 نفر از خبرگان و کارشناسان و صاحب نظران در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران ورزشی داخلی و خارجی شرکت کننده در رویدادهای ورزشی به میزبانی تهران بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که حاوی 24 سؤال از نوع مقیاس 5 رتبه ای «لیکرت» است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش «آلفای کرونباخ» مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach'sAlpha=0.775). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری19  SPSS به منظور انجام آمار توصیف و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل تأثیر مدیریت ورزشی بر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بهتر از شاخص های برازش مدل تأثیر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بر مدیریت ورزشی بود. در این مدل ضریب اثر رابطه بین مدیریت ورزشی و آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی 21/1 است. علاوه بر این، از میان متغیرهای مربوط به آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی شواهد فیزیکی بیشترین بار عاملی (84/0) را دارد. همچنین از عناصر مربوط به مدیریت ورزشی، عامل برگزاری مناسب رویداد بار عاملی (51/0) بیشتری دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت این مدیریت ورزش است که باید آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی را طراحی و سپس اجرا نماید.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تداوم قهرمانی مدال آوران نوجوان و جوان کشتی ایران در رده سنی بزرگ سالان از دیدگاه مدیران و مربیان این رشته است. روش شناسی: نمونه آماری پژوهش حاضر شامل190 نفر از رئیسان هیأت های کشتی استان ها و مربیان فعال درجه یک و دو ایران می باشد. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بود که شامل 34 سؤال در 5 حیطه تخصصی شامل حیطه های امکانات، مدیریت، آمادگی جسمانی، آسیب دیدگی و مسائل روانی بود. اعتبار صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 7 نفر از متخصصان رشته تربیت بدنی تأیید شد و پایایی آن در یک مطالعه راهنما روی 30 نفر از متخصصان با روش «آلفا کرونباخ» 80/0 به دست آمد. به منظور توصیف داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار  SPSSو در سطح معناداری 05/0≥p استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد امکانات، مدیریت فدراسیون کشتی، آمادگی جسمانی، آسیب دیدگی و مسائل روحی و روانی به ترتیب بر عدم تداوم قهرمانی مدال آوران نوجوان و جوان کشتی ایران رده بزرگ سالان کشتی از دیدگاه مدیران و مربیان تأثیرگذار هستند. نتیجه گیری: درنهایت، پیشنهاد می شود که مسئولان فدراسیون کشتی این حیطه ها را برای تداوم قهرمانی مدال آوران نوجوان و جوان کشتی ایران در رده سنی بزرگ سالان در اولویت قرار دهند.

هدف: توجه به تماشاگران و جلب رضایت آنان فواید بی شماری برای باشگاه های ورزشی در سراسر جهان در پی دارد. لذا در این پژوهش عوامل مؤثر بر رضایت و حضور تماشاگران در ورزشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی: روش پژوهش حاضر پیمایشی و جامعه آماری این تحقیق تمامی تماشاگران لیگ برتر فوتبال ایران است که به صورت نمونه در دسترس تعداد 1920 تماشاگر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از چارچوب نظری و پرسشنامه تحقیق تئودوراکیس و همکاران (2013) استفاده گردید که روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر مدرسان مدیریت ورزشی، روایی سازه آن از روش تحلیل عاملی و پایایی درونی پرسشنامه با استفاده از روش آماری «آلفای کرونباخ» (86/0=α) تأیید شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل مسیر به وسیله نرم افزارهای SPSS و Amos مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، کیفیت نتیجه (عوامل مربوط به کیفیت عملکرد تیم ها و عوامل مربوط به کیفیت مسابقه) با ضریب تأثیر کلی 313/0 بیشترین تأثیر را بر رضایت تماشاگران دارد و همچنین رضایت تماشاگران با ضریب تأثیر کلی 462/0 بر حضور تماشاگران اثرگذار است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش افزایش کیفیت مسابقات و عملکرد تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران می تواند سبب افزایش شمار تماشاگران در ورزشگاه های فوتبال ایران گردد.

هدف: امروزه کیفیت خدمات اماکن ورزشی برای کسب رضایت مشتری و تداوم حضور آنان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین کیفیت خدمات استخرهای شنا با رضایت مندی و وفاداری مشتریان به قصد حضور آتی آن ها است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مشتریان استخرهای شنای استان مازندران با حداقل یک سال سابقه فعالیت ورزشی تشکیل داده اند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد کیفیت خدمات الکساندریا (1999)، وفاداری مشتری آلن (1990)، رضایت مشتری ویکتور (2002) و رفتار آتی مشتریان بریو (1996) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آزمون کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان در سطح معناداری(05/0α=) استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که میانگین تمام متغیرهای وارد در پژوهش، بالاتر از سطح مطلوب قرار داشت که به ترتیب متغیر رضایت مندی (36/5M= ) بالاترین و متغیر وفاداری (49/4M=) کمترین میانگین مربوط را داشتند. همچنین نتایج نشان داد بین متغیر کیفیت خدمات با وفاداری، رضایت مندی و قصد حضور آتی، رضایت مندی با وفاداری و قصد حضور آتی مشتریان و در نهایت بین وفاداری با قصد حضور آتی مشتریان رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (05/0p≤). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، متغیرهای پیش بین کیفیت خدمات، رضایت مندی و وفاداری، توانایی تبیین رفتار آتی مشتریان به استخرها را دارا می باشند، بنابراین مسئولان و مدیران استخرهای شنا علاوه بر افزایش کمی و کیفی نحوه ارائه خدمات باید در جهت حفظ مشتریان، وفاداری فعلی و جذب گروه های جدید اهتمام خاصی ورزند.

هدف: موقعیت شغلی به شکل چشمگیری تحت تأثیر روابط بین فردی قرار می گیرد، به طوری که حدود 90 درصد شکست های شغلی، به دلیل ناتوانی فرد در برقراری روابط بین فردی اتفاق می افتد؛ لذا هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مهارت های ارتباطی با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را مدیران اداره کل، رئیسان و نواب ادارات ورزش و جوانان شهرستان ها و رئیسان و نواب هیأت های ورزشی استان گیلان، شامل 121 نفر تشکیل داده بودند. نمونه آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد که تعداد 99 پرسشنامه به طور کامل وصول گردید. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه مهارت ارتباطی بارتون جی.ای (1990) و پرسشنامه روابط بین فردی سی گُل، اسمیت و موسکا (2001) استفاده گردید. روایی پرسشنامه ها توسط10 نفر از مدرسان مدیریت ورزشی کشور به تأیید رسید و پایایی درونی آن ها از روش «آلفای کرونباخ» به ترتیب81/0 و 83/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کالموگروف-اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش بین مهارت های ارتباطی مدیران با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از  رگرسیون  چندگانه  نشان می دهد که مؤلفه مهارت کلامی، مهارت ارتباطی، قدرت بیشتری برای پیش بینی روابط بین فردی مدیران دارد. نتیجه گیری: هر چه مدیران مهارت های ارتباطی خود را بهتر تقویت کنند، این امکان را پیدا خواهند کرد که با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند، احساسات دیگران را بهتر برانگیزد، افراد را بهتر قانع کند و بر آنان بهتر تأثیر بگذارند و نهایت به دیگران اطمینان خاطر بیشتر دهند. لذا با تقویت و آموزش این مهارت ها مدیران می توانند در حوزه فعالیت مدیریتی خود از عملکرد و موفقیت لازم برخوردار شده و اعتماد مسئولان مافوق، همکاران و زیردستان را نسبت به خود جلب کنند.

هدف: انتخاب مربیان زبده مستلزم شناسایی معیارهای اساسی مربیگری است تا با استفاده از آن ها مناسب ترین فرد برای هدایت یک تیم برگزیده شود. لذا هدف پژوهش حاضر حول دو محور یعنی تعیین معیارهای اساسی گزینش مربی و انتخاب بهترین مربی برای تیم های ورزشی قرار گرفت. روش شناسی: جهت دستیابی به اهداف پژوهش؛ ابتدا با مطالعات کتابخانه ای، بیست معیار به عنوان معیارهای انتخاب مربی شناسایی گردید و سپس با استفاده از روش دلفی فازی و نظرخواهی از طریق پرسشنامه ای با طیف پنج گانه ی لیکرت از 32 نفر از اعضای هیأت علمی و دانشجویان دکتری تربیت بدنی دانشگاه گیلان و بر اساس قانون پارتو، یازده معیار که نمره بالای 80/0 کسب کردند به عنوان معیارهای اساسی تعیین شدند؛ سپس پرسشنامه ای تخصصی بر اساس معیارهای اساسی و 3 گزینه موردنظر مربیگری از سوی باشگاه داماش گیلان تهیه و میان 5 نفر از تصمیم گیران اصلی انتخاب مربی باشگاه توزیع و پس از جمع آوری با استفاده از تکنیک تاپسیس (TOPSIS) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در پژوهش حاضر پس از شناسایی معیارهای گزینش مربی و تعیین معیارهای اساسی نظیر مهارت های فنی، مدیریتی و رهبری، ذهنی- روانی، اجتماعی، ارتباطی، ورزشی، انگیزشی، توانایی برنامه ریزی، ابتکار و خلاقیت و هوش، سوابق و ویژگی های شخصیتی؛ ساختار تصمیمی در سه سطح طراحی شد و بر اساس آن فرایند گزینش مربی با بهره گیری از تکینک تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس توسعه یافته انجام گرفت و نتایج نشان داد که گزینه مربیگری اول باشگاه (A1) به عنوان بهترین مربی انتخاب گردید. نتیجه گیری: از ویژگی های رویکرد پیشنهادی به حداقل رساندن دخالت قضاوت های ذهنی در گزینش مربی می باشد؛ همچنین این رویکرد می تواند تصمیم گیران و مدیران باشگاه را در شناسایی و تعیین معیارهای اساسی پیش از گزینش مربی یاری رساند و اتخاذ تصمیم جهت گزینش بهترین مربیِ ورزشی بر اساس معیارها و گزینه های چندگانه را، میسر نماید. همچنین روش پژوهش پیشنهادی را می توان در سایر تیم های ورزشی نیز به کار گرفت.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر نیازهای خود تعریفی طرفداران باشگاه های ورزشی بر قصد خرید آن ها از محصولات و خدمات شرکت های حامی باشگاه بود. روش شناسی: این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و از جنبه روش، توصیفی- پیمایشی است. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سنجش نیازهای خود تعریفی طرفداران از مطالعه استوکبرگر و همکاران (2009) با 9 سؤال و سنجش نیّات، نگرش و رفتار مصرفی طرفداران برگرفته از مطالعه کو (2009) با 9 سؤال بوده است. روایی پرسشنامه به تأیید سه نفر از اعضای هیأت علمی رشته مدیریت بازاریابی و دو نفر از مدرسان رشته مدیریت ورزشی رسید. برای تأیید پایایی پرسشنامه نیز از ضریب «آلفای کرونباخ» استفاده شد که میزان این ضریب823/0 به دست آمد تأیید گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر، با توجه به ممنوعیت حضور بانوان در مسابقات والیبال لیگ برتر کشور، تمامی مردان طرفدار باشگاه والیبال «پیکان» بودند که پرسشنامه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس (آسان) میان 400 نفر از طرفداران توزیع گردید. برای آزمودن فرضیه های تحقیق از تحلیل رگرسیون و همبستگی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تأمین دو نیاز خود تداومی (احساس شباهت) و خود تمایزی (متمایز بودن) طرفداران از طریق باشگاه ها بر تعلق آن ها به باشگاه تأثیر مثبت دارد و تعلق طرفداران به باشگاه و استفاده شرکت ها از ابزار حامی گری ورزشی بر تصویر برند شرکت حامی گر و قصد خرید آن ها از محصولات و خدمات شرکت های حامی گر تأثیر مثبت و معناداری دارد. نتیجه گیری: باشگاه های ورزشی می توانند با نزدیک کردن خود به مخاطبان ورزشی و افزایش میزان مشابهت شان با آن ها از طریق تقویت ارزش ها و خصوصیات مشترک و همچنین متمایز ساختن خود از سایر باشگاه ها با استفاده از خصوصیات و مزایای خاص سبب افزایش تعلق طرفداران به باشگاه شوند و از سوی دیگر همکاری شرکت های تجاری با باشگاه های پرطرفدار سبب تقویت تصویر برند شرکت و نیت خرید طرفداران از محصولات و خدمات شان شوند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رضایت مندی از عملکرد کمیته های آمادگی جسمانی استان گیلان انجام شده است. روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی، پیمایشی است. جامعه آماری شامل رئیس اداره ورزش و جوانان، کلیه کارکنان کمیته ها، مربیان، داوران و ورزشکاران فعال (درمجموع175 نفر) از پانزده شهرستان استان گیلان بودند. پرسشنامه بین همه آن ها توزیع شد و در نهایت 157 پرسشنامه کامل جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه های محقق ساخته بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط سه نفر از صاحب نظران و مدرسان مدیریت ورزشی و سه نفر از مربیان با سابقه تأیید شد و پایایی آن از طریق «آزمون آلفای کرونباخ» 96/0=r برآورد شد. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و از آزمون های کالموگروف- اسمیرنوف، t یک نمونه ای، ANOVA، تعقیبی LSD، کروسکال والیس، اسپیرمن و آزمون یومان ویتنی در سطح معنی داری 05/0 p≤و نرم افزار SPSS نسخه 16استفاده شد. یافته ها: در تجزیه و تحلیل ابعاد رضایت مندی از عملکرد کمیته های آمادگی جسمانی، 9 عامل شناسایی شد و سه عامل مدیریتی- برنامه ریزی، منابع انسانی و عامل علمی-پژوهشی از دیدگاه کلیه آزمودنی ها به عنوان مهم ترین عوامل به ترتیب اولویت بندی شد. در بررسی عامل منابع مالی، متغیر میزان جذب منابع تخصیصی از اداره تربیت بدنی شهرستان (نقدی و غیرنقدی)، درآمد حاصل از اجاره اماکن ورزشی در اختیار کمیته، اولین و دومین اولویت بوده و بیشترین تأثیر را در رضایت پاسخ دهندگان داشته است. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود، مسئولان و برنامه ریزان کمیته های استانی استراتژی های لازم برای استفاده از عوامل مدیریتی - برنامه ریزی، عامل منابع انسانی، عامل علمی- پژوهشی به کارگیرند و با در نظر داشتن اهمیت منابع مالی دولتی در جذب و تربیت نیروهای انسانی متخصص، فراهم نمودن امکانات و تجهیزات، زیرساخت های عمرانی، برنامه ریزی سالانه، بالا بردن کیفیت خدمات، تحولات مثبت در کمیته ها ایجاد کنند.