جاذبه های ورزشی

هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه راهبردهای توسعه صنعت گردشگری ورزشی تفریحی در ایران است. روش شناسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری متشکل از دویست نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه ها در دو حوزه گردشگری و ورزش و همچنین مدیران عالی فدراسیون ها، وزارتخانه ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک و مدیران عالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شهر تهران بودند. انتخاب نمونه آماری به صورت کل شماری بود. یافته ها: با مطالعه وضعیت موجود صنعت گردشگری ورزشی کشور و با استفاده از نظرات اعضای شورای راهبردی پرسشنامه تنظیم گردید. برای تعیین معنی داری گویه ها از آزمون دوجمله ای و برای رتبه بندی این گویه ها از آمار توصیفی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از معنی دار بودن 11 قوت، 14 ضعف، 8 فرصت و 10 تهدید درگردشگری ورزشی تفریحی در ایران بود. با مقایسه زوجی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای شناخته شده و سود جستن از نظرات اعضای شورای راهبردی پژوهش، هشت راهبرد جهت توسعه گردشگری ورزشی تفریحی در ایران پیشنهاد گردید. این راهبردها عبارت اند از: توسعه استراتژی برگزاری رویدادهای ورزشی ملی و بین المللی در مناطق دارای ظرفیت گردشگری ورزشی تفریحی، ایجاد سایت های مخصوص گردشگری ورزشی تفریحی در مناطق مختلف کشور، تدوین سایت های اینترنتی جهت تبلیغ و بازاریابی جاذبه های ورزشی تفریحی، تدوین نظامی جهت جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در گردشگری ورزشی تفریحی، تدوین و اجرای نظامی جامع جهت آنالیز و ارزیابی مداوم فواید مختلف گردشگری ورزشی تفریحی برای کشور، معرفی صنعت گردشگری ورزشی تفریحی به جامعه با انجام تبلیغات و بازاریابی در این زمینه، ایجاد نظامی جهت معرفی جاذبه های گردشگری ورزشی تفریحی در حاشیه رویدادهای ورزشی، پرورش نیروهای متخصص مدیریتی در بخش ها، نهادها و سازمان های مرتبط با گردشگری ورزشی و تدوین نظام جامع خصوصی سازی گردشگری ورزشی با توجه به سیاست های اصل 44. نتیجه گیری: در مجموع با توجه به اهمیت گردشگری ورزشی مدیران و برنامه ریزان بخش گردشگری و ورزش کشور باید اهتمام لازم را در جهت توسعه و بالندگی این صنعت از خود نشان دهند. در این میان از تعامل آگاهانه و سازنده ای که باید میان بخش ها، نهادها و سازمان های مختلف مؤثر و ذینفع در توسعه گردشگری ورزشی وجود داشته باشد نباید غافل ماند.