پویش در آموزش علوم انسانی

پایان جنگ سرد و اولویت های امنیتی کشورها، مطرح شدن بازیگران جدید و اهمیت نهادهای غیردولتی در جهان، موجب شده کشورها در جهت تامین منافع ملی خود ابزار و راههای جدیدی را بکار گیرند که مهمترین آنها را می توان بهره گیری از جنگ نرم و عملیات روانی دانست. کشورهای استکباری به این نتیجه رسیده اند همانگونه که استعمار به شیوه های قدیم ، جوابگوی نیازها و اقتضائات امروزه نیست و باید در قالب استعمار نو وارد برخی از کشورها شد ، از طریق جنگ سخت نیز چندان نمی توان موفقیت های مورد نظر را کسب کرد؛ بنابراین سعی می کنند با تمرکز بر مسائل فکری ، ایدئولوژیک و فرهنگی و در واقع با جنگ نرم و عملیات روانی به اهداف خود برسند . جنگ نرم با هدف تسخیر فکر و اندیشه ملت ها، نقش مهمی در سست نمودن حلقه های فکری و فرهنگی جوامع ایفا می کند. جنگ نرم که شامل هرگونه اقدام روانی و تبلیغات رسانه ای است، جامعه یا گروه هدف را نشانه می گیرد و بدون درگیری نظامی، رقیب را به انفعال یا شکست وا می دارد. از آنجاییکه در جنگ نرم برای همه مخاطبان و همه سطوح سنی و لایه های اجتماعی برنامه ریزی شده؛ از همه شگردها، هنرهای تبلیغی مدرن و از همه امکانات و توانمندی ها استفاده می شود. بنابراین جمهوری اسلامی ایران با توجه به موقعیت حساس استراتژیک و ژئوپلیتیک خود ناگزیر است ضمن تقویت عرصه های فکری، فرهنگی و سیاسی، به بهره گیری بهینه از ظرفیت رسانه ای خود همت گمارد.

هدف این مقاله آشنایی با تاریخچهٔ تعلیم و تربیت در دیگر نقاط جهان و به تبعهٔ آن تغییرات آن تا زمان معاصر می باشد. فلسفهٔ تعلیم و تربیت در چین و هند جزو معدود فلسفه هایی هستند که بیشترین تمرکز خود را به دور از مسائل فنی فلسفه بر روی انسان و هستی او گذاشته اند؛ اما تفاوت فلسفهٔ چین با هند در این است که فلسفهٔ چین رنگ مذهب ندارد ولی ممزوج با دیانت است. فکر جامعهٔ چینی کاملاً به طرف اخلاق و جلوهٔ خارجی وعینی اشیاء متوجه می شود. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و روش تحلیل اسنادی بوده است که از توضیحات شفاهی اساتید مرتبط با موضوع نیز بهره برده ایم. تعلیم و تربیت در کشور چین از تاریخ دیرینه ای برخوردار می باشد و این بخشی از میراث و ایدئولوژی افرادی چون کنفوسیوس است که از فرهنگ و ذهنیت فرهنگی ملت چین جدایی ناپذیر می باشد، با این حال وضعیت جوانان کنونی کاملا با ذهنیت ملی و سنتی گذشته تفاوت داشته و نمی توان حضور جوانان در این دوره های آموزشی را با آن دوران سازگار و بر اساس آن طرز تفکر دانست.

رشد و توسعه شگفت انگیز علوم در چند دهه اخیر ، دانشمندان و پژوهشگران را با شرایط متفاوت و تنگناهای مختلف روبه رو کرده است. گسترش بداخلاقی علمی و پژوهشی و استفاده ابزاری از علوم و نوآوری های علمی ، جامعه علمی و دانشگاهی را به چالش کشیده است. رعایت اصول اخلاقی رکنی مهم در اثربخشی پژوهش ها و در واقع یکی از راه های ارتقای کیفیت و اعتبار پژوهش های علمی است. نقش اخلاق عالی انسانی و کنترل و نظارت بر بهبود کیفیت اخلاق پژوهشی در تحقیقات دانشگاهی چیست؟ راهکار های بهبود اخلاق عالی انسانی و کنترل و نظارت در تحقیقات دانشگاهی چیست؟ در پاسخ به سوالات مطرح شده ؛ بنظر می رسد مشکل بداخلاقی پژوهشی ریشه در دو عامل اصلی اخلاق عالی انسانی و کنترل و نظارت از سوی نهاد های زیربط می باشد . از آنجا که نظارت و کنترل بخصوص در رعایت اخلاق پژوهشی تحقیقات دانشگاهی ، بسیار راه گشاست رعایت این دو اصل و بنیادی کردن آن می تواند ما را در بهبود هرچه بهتر تحقیقات دانشگاهی یاری کند . این مقاله که به شیوه کتابخانه ای گردآوری اطلاعات شده ، به تبیین و طبقه بندی این عوامل پرداخته و در پایان راهکار هایی جهت ارتقای آن ها پیشنهاد شده است .

سبک گلستان سعدی را می توان در مجموع عراقی دانست. این اثر با نثری فنی و مسجع و همچنین با تکیه بر سبک شخصی سعدی نوشته شده و همین ویژگی باعث تمایز جدی گلستان از سایر کتب ادبیِ نظیر آن گردیده است. سبک عراقی از نظر زبانی و کاربرد واژه ها با سبک خراسانی متفاوت است ،اما در مواردی از گلستان، واژه های کهن پهلوی که از مختصات سبک خراسانی است دیده می شود و این نکته بیان می دارد که سبک گلستان به طور کامل زیرمجموعه ی سبک عراقی نیست، از این رو بررسی این اثر از نظر سبک نوشتاری و همچنین وجود واژگان پهلوی حائز اهمیت است .در این مقاله علاوه بر معرفی گلستان به عنوان نثری فاخر، تلاش شده است تا به روش کتابخانه ای نمونه هایی از واژه های پهلوی موجود در گلستان مورد بررسی قرار گیرد تا نشان دهیم که در واقع گلستان جایگاهی بین دو سبک عراقی و خراسانی دارد

بسم الله الرحمن الرحیم رویکرد فقه الحدیثی علامه طباطبایی نسبت به روایات الدرالمنثور در قالب بحث های روایی تفسیر المیزان جواد جمشیدی حسن آبادی امان اله ناصری کریموند چکیده بهره گیری و استفاده از روایات معصومین(ع) به عنوان ثقل اصغر یکی از مهم ترین و اساسی ترین منابع تفسیری برای هر مفسر می باشد، اما مفسرین در شیوه ی گزینش روایات ملاک و معیارهای متفاوتی دارند. علامه طباطبایی در تفسیرش با توجه به ملاک و معیارهای اصیل فقه الحدیثی به صورت تخصصی به بررسی و نقد شیوه ی بهره گیری مفسرین از روایات تفسیری پرداخته است و در این میان یکی از این تفاسیر؛ تفسیر الدرالمنثور سیوطی می باشد که مولف المیزان با توجه به معیارها و مولفه های فقه الحدیثی از جوانب مختلفی از جمله: تأیید روایات الدرالمنثور به دلایلی، استناد به روایات الدرالمنثور در مواردی، رد و نقد روایات الدرالمنثور با معیارهای فقه الحدیثی متعددی و گاهی نیز ذکر روایات الدرالمنثور بدون قضاوت و اظهار نظر به بررسی و تحلیل روایات این تفسیر پرداخته است. در این نوشتار انواع رویکرد فقه الحدیثی علامه طباطبایی نسبت به روایات الدرالمنثور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.